سردار شهيد مهدى زين‌الدين در بارۀ مقاومت و ايستادگى و تأثير آن در پيروزى مى‌گويد:

تنها كسانى در صحنۀ نبرد راست‌قامتانند كه به خداوند اتكال نمايند و با توكّل بر او پيش بتازند، نه در سختى‌ها و نه در پيروزى‌ها، در هيچ‌كجا از ياد او غافل نشوند و محكم و مقاوم چون كوه بايستند و دشمن را از پاى درآورند و اين صفت فقط مخصوص رزمندگان اسلام است. در هيچ كجاى دنيا آن كسانى كه اعتقاد به خداوند و اعتقاد به معاد و روز قيامت ندارند، نمى‌توانند داراى چنين مقاومت و ايستادگى باشند. رمز پيروزى صحنۀ نبرد، مقاومت و ايستادگى است. [1]

سردار شهيد حاج ابراهيم همّت نيز در بارۀ مقاومت رزمندگان در عمليّات والفجر 1 چنين مى‌گويد:

ما در عمليّات والفجر 1 از نظر پاكى و صداقت عزيزان بسيجى هيچ نقصى نداشتيم و حتّى قبل از آغاز عمليّات در اردوگاه لشكر به نمونه‌هايى برخورد مى‌كرديم كه برادران گودال‌هايى شبيه قبر كنده بودند و شب‌ها در آن به مناجات و گريه و زارى مشغول مى‌شدند و اين حركات يادآور حالات روحانى و عرفانى مجاهدان صدر اسلام و سالكان راه خدا بود و به‌سبب همين شور و حال در آن عمليّات، تعداد 45 نفر از عزيزان بسيجى كه فقط چندنفرشان سالم [مانده] بودند، به‌مدّت چهار روز در مقابل تپه‌هاى روبه روى پاسگاه رشيد عراق در يك كانال به‌عمق يك متر كه كف آن را آب و لجن پوشانده بود، در مقابل نيروهاى عراق مقاومت كرده و حاضر به عقب‌نشينى نشدند. اين حركت برادران چنان جالب بود كه هنگام بازگو كردن آن براى امام بزرگوار، معظم‌له فرمودند: اين‌ها همان ملائكةاللّه هستند. [2]