پس از عمليات بتوانند موانع لازم را براى تثبيت مناطق فتح‌شده ايجاد كنند. در بارۀ عمليات ميمك كه در مهرماه 63 انجام شد، آمده است:

منطقۀ عمليات و خط دشمن چند كيلومتر از پايگاه‌هاى نيروهاى اسلام فاصله داشت و رزمندگان مى‌بايست روز قبل از عمليات خود را به‌پاى منطقۀ عمليات مى‌رساندند تا با اعلام اسم و رمز و آغاز عمليات، بر دشمن بعثى حمله برند و وجود پليد آن‌ها را از صفحۀ روزگار محو و نابود گردانند. يكى از مشكلاتى كه در اين زمينه وجود داشت اين بود كه منطقه كلّاً زير ديد دشمن بود و نقل و انتقالات نيروهاى اسلام و تجهيزات و وسائل آنان مزدوران بعثى را متوجه مى‌ساخت و با رفت و آمد سنگين رزمندگان اسلام از آغاز حمله خبردار مى‌گشتند، امّا بار ديگر لطف و رحمت خداوند شامل حال لشكريان اسلام گرديد و امدادهاى غيبى الهى به يارى رزمندگان شتافت و به صورتى معجزه‌آسا هواى آسمان كه در روزهاى گذشته صاف و آفتابى بود، از صبح روز چهارشنبه 25 مهرماه ابرى گرديد و غبار سطح منطقۀ عمليات و اطراف را فراگرفت؛ به صورتى كه قدرت ديد را از انسان سلب مى‌كرد و حداكثر ديد به 100 متر مى‌رسيد. در سايۀ اين لطف خداوندى، نيروهاى اسلام توانستند با تمام تجهيزات بدون هيچ‌گونه مشكلى و به دور از شناسايى‌هاى دشمن تا پاى محل عمليات انتقال يابند؛ به طورى كه ترافيك شديدى در راه‌ها به وجود آمده بود. اين مه و گرد و غبار از حدود ساعت 9 صبح تا 5 بعدازظهر ادامه داشت و با تاريك شدن هوا، رزمندگان سلحشور تماماً در شيارها و دامنۀ كوه‌هاى سر به فلك كشيدۀ منطقه استقرار يافته و آمادۀ شنيدن رمز عمليات بودند. [1]