يك-امداد و نصرت عام: اين نوع امداد كه همان رحمت عام پروردگار است، فراگير مى‌باشد و همۀ موجودات از جمله انسان اعم از مؤمن و كافر را شامل مى‌شود. [1]خداوند متعال هستى‌بخش و تداوم‌دهندۀ هستى تمامى موجودات است و قطع رحمت و نصرت الهى بدين معنا، مساوى با نابودى آن‌ها است. آياتى چند از قرآن كريم ناظر به اين امداد است. براى مثال، خداوند متعال در سورۀ مباركۀ اسراء پس از بيان سنّت خويش در مورد دنياطلبان و آخرت‌خواهان مى‌فرمايد:

هردو [دستۀ] اينان و آنان را از عطاى پروردگارت مددمى‌بخشيم و عطاى پروردگار [از كسى] منع نشده است. [2]

دو-امداد و نصرت خاص: اين امداد كه رحمت خاص است، ويژۀ مؤمنان مى‌باشد و كافران از آن بى‌بهره‌اند. اين امداد به پاس ايمان، تقوا، اخلاص و تلاش مؤمنان به آنان ارزانى مى‌شود. آيات ذيل گواه اين نوع امداد است:

و در حقيقت پيش از تو فرستادگانى به سوى قومشان گسيل‌داشتيم، پس دلائل آشكار برايشان آوردند و از كسانى كه مرتكب جرم شدند، انتقام گرفتيم و يارى كردن مؤمنان بر ما فرض است. [3]

و كسانى كه در راه ما كوشيده‌اند، به‌يقين راه‌هاى خود را بر آنان مى‌نماييم و در حقيقت، خدا با نيكوكاران است. [4]

در اين آيات، سخن از امداد مؤمنان در همۀ تلاش‌هاى خدا پسندانه است.