يكى ديگر از فرماندهان سپاه در خاطره‌اى از عمليات كربلاى 5، به تأثير توسّل به اهل‌بيت (ع) چنين اشاره مى‌كند:

شهيد حاج حسين بصير در عمليات كربلاى 5 در غرب كانال ماهى به همراه نيروهاى جان‌بركفش بيست و دو روز حماسه آفريد. در يكى از همين روزها كه عراق براى بازپس‌گيرىِ سرپُلى كه ما گشوده بوديم تمامى امكانات تدافعى و تهاجمى‌اش را در قالب دو تيپ كماندويى وارد عمل كرده بود و فرمانده سپاه چهارم عراق، عدنان خيراللّه، نيز براى روحيه دادن به نيروهايش در منطقه حضور داشت، كار به جايى رسيد كه از نيروهاى در خط ما فقط حاج بصير مانده بود و دو پاسدار و دو طلبۀ بسيجى. در همين گيرودار، حاجى در تماس با من فرمود: فلانى! ما پنج‌نفر به تعداد پنج‌تن آل‌عبا با ذكر مقدّس «يا فاطمةالزهرا» جلويشان را مى‌گيريم؛ حال يا به شهادت مى‌رسيم يا پيروز بازمى‌گرديم. در حالى كه بغض سنگين گلويم را به‌هم مى‌فشرد، آنان را به خدا سپردم. آن‌ها با عزمى آهنين و ايمانى والا به امدادهاى غيبى الهى، اين دو تيپ كماندويى را با جرأت و جسارتى شگرف به يارى خدا به عقب راندند. بعدها از نيروهايى كه در ادامۀ علميات به اسارت ما درآمدند، شنيديم كه مى‌گفتند: شما پانزده گردان وارد عمل كرده بوديد. [1]

مسؤول واحد اطلاعات-عمليات لشكر سيدالشهدا مى‌گويد:

بچّه‌ها براى شناسايى به وسيلۀ يك قايق به يكى از مناطق‌مى‌روند. منطقه از پوشش گياهى برخوردار بود و به اين لحاظ بچه‌ها با پيمودن هشت كيلومتر در آب به نزديكى دشمن رسيده [بودند] و مى‌بايستى از آن به بعد را پياده بروند، لذا قايق را در گوشه‌اى پنهان كرده و مسير را ادامه مى‌دهند. . . پس از