راه‌كارى كه براى مبارزه با روحيه ثروت‌اندوزى مى‌توان پيشنهاد كرد روندى است كه داراى عوامل ذيل است:

1.داشتن وحدت ارزشى؛

2.جداسازى حقوق اجتماعى-سياسى از ثروت؛

3.عدم دخالت ثروت در ميزان نفوذ سياسى و حقوقى مردم؛

4.آگاهى كافى مردم از حقوق خود و آشنايى با كوچك‌ترين قدم در جهت تجاوز به آنها؛

5.وجود يك نظام قضايى قوى و ناوابسته؛

6.قوانين دقيق و اجراى واقعى آنها،بدون نفوذ حكام و بدون توجه به پايگاه اجتماعى و اقتصادى و...افراد. [1]

معمار بزرگ انقلاب،امام راحل درباره اهميت تقويت معنويت مى‌فرمايد:

«انبيا هم كه مبعوث شدند،براى اين مبعوث شدند كه معنويات مردم را و آن استعدادها را شكوفا كنند...از اول انبيا اين دو شغل را داشته‌اند:شغل معنوى كه مردم را از اسارت نفس خارج كنند،از اسارت خودش خارج كنند-كه شيطان بزرگ است-و[دوم]مردم و ضعفا را از گير ستمكاران نجات بدهند.اين دو شغل،شغل انبياست.وقتى انسان حضرت موسى را، حضرت ابراهيم را ملاحظه مى‌كند و چيزهايى كه از اين‌ها در قرآن نقل شده است،مى‌بيند، اينها همين دو سِمَت را داشتند...اگر در تعليمات حضرت عيسى-سلام اللّه عليه-در اين امر كم است حضرت عيسى كم عمر كرد و كم تماس پيدا كرد با مردم و الا شيوۀ او هم همان شيوۀ حضرت موسى است و همۀ انبياء.و بالاترين آنها كه رسول خدا-صلى اللّه عليه و آله و سلم - است،اين دو شيوه را به عيان در قرآن و سنت در عمل خود رسول اللّه مى‌بينيم.قرآن دعوت به معنويات[مى‌كند]تا حدى كه بشر مى‌تواند به او برسد...خود پيغمبر هم عملش اينطور بود،تا آن روزى كه حكومت تشكيل نداده بود،معنويات را تقويت مى‌كرد.به مجرد اينكه توانست حكومت تشكيل بدهد علاوه بر معنويات اقامه عدل كرد....»

اين سيرۀ مستمرّۀ انبيا[است]،بايد كسانى كه خودشان را تابع انبيا مى‌دانند اين سيرۀ مستمرّه باقى باشد.آنها بايد تقويت بكنند و همه مردم را،خود مردم هم همين‌طور،جهات