سازند.مردم آن گاه به ارزش‌ها رومى‌آورند كه از زمامداران خود علاقه و محبت ببينند.

محبت است كه شهروندان را به پيروى و اطاعت و پايبندى به ارزش‌ها مى‌كشاند.

قرآن خطاب به پيامبر اكرم(ص) مى‌فرمايد:

فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنتَ فَظّاً غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ف‌َاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ. (آل عمران:159)

به (بركت) رحمت الهى،در برابر آنان[\ مردم]نرم (و مهربان) شدى؛و اگر خشن و سنگدل بودى،از اطراف تو پراكنده مى‌شدند،پس آنها را ببخش و براى آنها آمرزش بطلب و در كارها با آنان مشورت كن....

آيۀ مباركه نيروى نافذى را براى نفوذ در مردم و ادارۀ اجتماع معرفى مى‌كند و آن همان محبت و مهربانى با مردم است.آيه ابزارهاى ابراز محبت را هم به پيامبر(ص) مى‌شناساند:

بخشش،آمرزش‌خواهى و مشاوره.اين‌ها هم آثار محبت‌اند و هم ابزار تقويت آن؛چنان‌كه بردبارى،تحمل و مدارا نيز از شئون محبت و احسان‌اند.امير بيان على(ع) در فرمان به مالك اشتر به هنگام نصب او به زمامدارى مصر درباره مهربانى و محبت به مردم مى‌فرمايد:

وَأشعِرْ قَلبَكَ الرَّحمَةَ لِلرَّعِيَّةِ،وَالَمحَبَّةَ لَهُمْ وَاللُّطْفَ بِهِم،فَأعطِهِم مِن عَفوِكَ وَ صَفحِكَ مِثلَ الذىٖ تُحِبُّ أَن يُعطِيَكَ اللّٰهُ مِن عَفوِهِ وَ صَفحِهِ. [1]

احساس مهر و محبت به مردم و ملاطفت با آنان را در دلت بيدار كن.از عفو و گذشت به آنان بهره‌اى بده،همچنان‌كه دوست دارى خداوند از عفو و گذشتش تو را بهره‌مند سازد.

قلب زمامدار بايستى كانون مهر و محبت به مردم باشد.قدرت و زور كافى نيست.نه تنها قدرت و زور كافى نيست،عدالت هم اگر خشك اجرا شود،كافى نيست.زمامداران بايد مانند پدرى مهربان از صميم قلب مردم را دوست داشته باشند و به آنان مهر بورزند.رهبران جامعه اسلامى كه حافظان ارزش‌هايند بايد داراى شخصيتى جاذبه‌دار و ارادت‌آفرين باشند تا بتوانند مردم و نيروهاى عظيم انسانى را به سوى ارزش‌هاى الهى سوق دهند. [2]

اينك نمونه‌هايى را از رفتار كريمانه پيامبر(ص) و امام على(ع) در مواجهه با مخالفان از نظر مى‌گذرانيم به اميد آن كه درس‌آموز و سرمشقى براى رفتار ما باشد: