تشويش وسرگردانى ضرورى مى‌داند وبراى هر يك از امور فردى و عمومى، جدول و برنامۀ منظّمى را مشخص نموده و تدابير جانبى را گوشزد كرده است. بنابراين، از بديهيّات عقلى، ضرورت نظم و امنيّت در جامعه است و تحقّق آن به قواى امنيّتى و اطّلاعاتى وابسته است، چرا كه اگر نظام مديريّت يك جامعه فاقد آن باشد و در دامن هرج و مرج قرار بگيرد و لازم شود از طريق نيروى نظامى، هرج و مرج را مهار كند، اوّلاً بايد غرامت سنگينى را بپردازد و ثانياً نيروى نظامى مى‌تواند يك سكوت مقطعى را حاكم كند و در ادامه نيازمند به نيروى اطّلاعاتى و امنيّتى است تا بتواند عوامل فتنه را كه طبعاً محدود هستند، شناسايى و مجازات نمايد و يك حركت عادى و طبيعى را در جامعه جارى سازد.

2. عدم غافلگيرى توسط دشمن:

رويارويى يكباره و غافلگيرانه با دشمن براى هر قدرتى غير قابل تحمل و منتهى به شكست خواهد بود. از اين رو در جنگها، حداكثر توان و ابتكار به كار برده مى‌شود تا از مواضع غفلت طرف مقابل بهره گرفته شود و دشمن درجايى سرگرم و درنقطه‌اى ديگر غافلگير شود كه در اين صورت ضربه‌پذيرى او قطعى خواهد بود. تنها نيرويى كه مى‌تواند مانع هجوم اين ضايعۀ فلج كننده گردد، اطّلاعات و سيستم امنيّتى است كه هر طرف را از نيّات، طرحها، تحركات، تجهيزات، آمادگيها و ضعف و قوّتهاى طرف مقابل آگاه مى‌سازد. با تجهيز توان و مراقبتهاى اطّلاعاتى مى‌توان از نيروى نظامىِ اندك، بهره‌اى بسيار گرفت، همان گونه كه فقدان آن موجب نابودى يكبارۀ نيروها و امكانات نظامى مى‌گردد. از اين رو، به منظور كنترل و مهار اين گونه ضايعات، تجهيز سيستم اطّلاعاتى قبل از تجهيز نظامى عقلاً