حضرت امير (ع) در سخنى به مالك اشتر مى‌فرمايد:

مراقبت پنهانى از كارگزاران آنان را بر امانتدارى و خوشرفتارى با مردم تحريض مى‌نمايد [1].

در بخشى ديگر از همين پيام بلند مى‌فرمايد:

هرگونه به كار گيرى و ارتقاى رتبه را بر ارزيابى مبتنى گردان. [2]

سپس مى‌افزايد: «اين كاوشها از آن جهت بايد دنبال شود كه نحوۀ برخورد كارگزاران با مردم روشن گردد، چرا كه بسيارى از كارمندان ادارى، غرور و تكبرى دارند كه در برخورد با مردم، زود عصبانى و بداخلاق مى‌شوند و خشك و سخت برخورد مى‌كنند و مردم نيز ناگزير از مراجعه به اينها هستند و اگر اينان چنين عمل كنند، مردم آن را به حساب حكومت مى‌گذارند. [3]

شناسايى متخلّفان

تخلّف گاه آشكار و علنى است، ولى در ميان انبوه جمعيّت، شناسايى مجرم ومتخلّف نيازمند تحقيق و تفحّص است. در چنين شرايطى، گروهى براى يافتن‌اخبار وشناسايى متخلّف بسيج مى‌شوند يا يك عمل اطّلاعاتى در اين خصوص سامان داده مى‌شود.