يا با دود سيگار فضاى عمومى يك اتوبوس يا يك محيط عمومى را مسموم نمايد و يا حتّى كارخانه و مركزى داشته باشد كه سلامت را از محيطهاى اطراف سلب كند.

با توجه به اين محدوديتى كه به‌طور طبيعى در نحوۀ استفاده از حق شخصى وجود دارد، كاوشهايى كه در مسير شناسايى متجاوزان از اين حق قرار گيرد، موجّه مى‌گردد. در يك سند تاريخى چنين آمده است:

در يكى از روزهاى ماه رمضان و در زمان حكومت حضرت امير (ع) فردى به نام نَجاشى در روز اول ماه رمضان از خانه خارج شد و به سوى بازار روان گرديد. در بين راه با مردى از قبيلۀ بنى‌اسد به نام ابى سمال اسدى رو به رو شد كه او را به منزل و خوردن غذا و نوشيدن شراب فراخواند. او نيز به درون خانه رفت. پس از نوشيدن شراب، كم كم فرياد مستى آنان به گوش همسايگان و به دنبال آن خبرش به محضر حضرت على (ع) رسيد. امام يك گروه گشتى را مأمور كرد و خانه او را به محاصره درآورد. نجاشى دستگير و ابوسمال متوارى گرديد. [1]

در اينجا، هدف، شناسايى منكر و مبارزه با آن مى‌باشد كه توجيه‌كنندۀ گزارش گزارشگر مردمى و گشت و تعقيب مأموران حكومتى و كسب اطّلاع از ماجراست.

سنجش آرا و افكار عمومى

تحقيق و بررسى گاه به‌دليل دستيابى به آراى عمومى به خصوص براى يك نظام حكومتى ضرورى مى‌گردد. اين ضرورت گاه الزام مى‌كند كه شخص