بدر خَرْشَنی ، امیری احتمالاً از اهالی خَرْشَنَه واقع در قَباذِق (کاپادوکیا)، که گاه (از طریق سلسلة نسبی جعلی ؟) بدربن عَمّار اسدی نامیده شده است . او حاجب خلیفه قاهره (حک : 320ـ322) و در زمان راضی (حک : 322ـ329) بسیار مورد عنایت بود. هنگامی که امیرالامرا ابن زائق * به حکومت جزیره و سوریه و فلسطین رسید، بدر به همراه او رفت (کانار، ص 411ـ424)، و قائم مقام او شد و به حکومت جُند اردن رسید و در طبریّه اقامت گزید (اوایل 328). در حدود همین زمان ، متنبّی * در قصیده ای او را مدح کرد. در کشمکش میان ابن رائق و ناصرالدّوله امیرِ حمدانی موصل ، بدر نیز به عراق بازگشت ، مدتی کوتاه از عنایت خلیفه متّقی (حک : 329ـ333) برخوردار شد، ولی در نتیجة توطئه ای از آنجا به فُسطاط در مصر گریخت و نزد محمد اِخْشیدی * (رجوع کنید به اخشیدیان * ) پناهنده شد و در اواخر 330 در همانجا درگذشت .

---

منابع :
(1) ابن اثیر، الکامل ، قاهره 1301، ج 8 ، ص 119، 139؛
(2) احمدبن محمد مسکویه ، تجارب الامم ، چاپ اوقاف گیب ، ج 5، ص 84،405،509؛


(3) R. Blachةre, Un Poةte arabe du IV e / X e siةcle, Abou t-T ¤ ayyib al-Motanabbi, Paris 1935, 95-105;
(4) Canard, Histoire de la dynastie des Hamdہnides, Algiers 1951.

) / د.اسلام / ر. بلاشر (