responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : دانشنامه جهان اسلام نویسنده : بنیاد دائرة المعارف اسلامی    جلد : 1  صفحه : 3165

 

تاشکورگان (یا تاشقورقان ) ، شهری مسلمان نشین در شمال غربی چین . در مشرق ولایت خودمختار تاجیک قرار دارد. این ولایت در جنوب غربی ایالت خودمختار سین کیانگ / شین جیانگ اویغور ، در ارتفاعی میان 000 ، 3 تا300 ، 3 متر در کوههای پامیر واقع است . این شهر در کنار جادة سوق الجیشی قراقروم بین چین و پاکستان واقع شده و پاسگاه مرزی پاکستان در جنوب آن ، پس از گذرگاه خُونْجِراب ، قرار دارد. پیرامون شهر را کوههای بلند و یخچالهای طبیعی فراگرفته و رود تاشکورگان با جهت جنوبی ـ شمالی از آن می گذرد ( > مسیرهای زمینی جادة ابریشم و مبادلات فرهنگی بین شرق و غرب < ، ص 344، 421، 425، 540، 544، 566).

مسلمانان در اولین سالهای قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در قرن چهارم این شهر ضمیمة حکومت ایلک خانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان ، دین اسلام در آنجا گسترش یافت . اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان اسماعیلیه و در رأس آنها ناصرخسرو قبادیانی ، به اسماعیلیه گرویدند. تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم ، اسلام در آنجا گسترش یافت . در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی 1299) که از هند اعزام می شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة «خواجوی » شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمینهای سین کیانگ جزو حکومت ترکستان شرقی به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا ، ص 475ـ 486؛ ما ـ تونگ ، ص 48ـ50).

از آثار مهم تاشکورگان ، قلعه ای قدیمی در مسیر جادة ابریشم جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده است . آثار قدیمی به دست آمده در آنجا نشان می دهد که ساکنان تاشکورگان از نژاد مردم مشرق ایران هستند. آنها تاجیک اند و به زبان فارسی و لهجه های سریکُلی و وخی / وخانی سخن می گویند. بر اساس سرشماری 1369 ش / 1990، حدود 60% از جمعیت 000 ، 35 تنی تاجیکهای چین ، در شهر تاشکورگان به سر می برند و جمعیت اصلی شهر را تشکیل می دهند (ما ـ سوکونگ ، ص 54 ـ60؛ شورای تدوین سالنمای سین کیانگ ، ص 537).

تاشکورگان از لحاظ اقتصادی ، جزو مناطق نسبتاً فقیر چین است و اقتصاد آن مبتنی بر کشاورزی ، بویژه کشت غلات ، و دامداری (پرورش گاو و گوسفند) است . اقتصاد تاشکورگان در دهه های اخیر، به سبب اتخاذ سیاست دروازه های باز چین (از 1359ش / 1980) و اولویت یافتن توسعة اقتصادیِ مناطقِ مسلمان نشین شمال غربی چین در برنامة جامع 1372ـ 1379ش / 1993ـ2000، رونق داشته است .


منابع :
(1) نقشة راهنمای پاکستان ، تهران : گیتاشناسی ، ( بی تا. ) ؛


(2) Lands routes of the silk roads and the cultural exchanges between the East and West before the 10th century , Peking: Unesco and New World, 1996;
(3) Li-Xinhua, Islan Zai Zhongua de Lishi (تاریخ اسلام در چین ) , Peking 1998 ;
Ma-Sukong , "Wo Guo Tajike Zu

(4) Isilan Maza Zhong the Wen Hua du he Xian Xian" (مزارهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن ) , Xiyu Yanjiu, no.4 (1991);
(5) Ma-Tong , Zhong Guo Xibei Islan Jiao (ویژگیهای اسلام در شمال غربی چین ) , Sinkiang 1990;
(6) Sinkiang Weiwuer Zi Zhi qu Difang Zhi bian Zuan Weiyuanhui, Sinkiang Nianjian 1991 (کتاب سال 1991 سین کیانگ ) , Sinkiang 1991.

/ محمدجواد امیدوارنیا /



نام کتاب : دانشنامه جهان اسلام نویسنده : بنیاد دائرة المعارف اسلامی    جلد : 1  صفحه : 3165
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست