بیخود ، تخلصِ سیتل سینگ ، از منشیان و سرایندگان صوفی مسلک شبه قارة هند. مؤلف نگارنامه (متوفی 1090) او را از دبیران عصر اورنگ زیب (حک : 1068ـ 1118) شمرده است (سیدمحمد عبدالله ، ص 82). وی مذهب هندو داشته (همان ، ص 219) ولی آثاری که از او بر جای مانده حاکی از پیوند عمیق او با عرفان اسلامی است . آثار بیخود که جملگی به فارسی است عبارت اند از: 1) نکات بیخود ؛ 2) شرح بعضی اشعار فصوص الحکم ابن عربی ؛ 3) شرح ام الاسماء ؛ 4) رموز العارفین ؛ 5) مستزادات ؛ 6) دیوان اشعار ، مشتمل بر غزلیات ، رباعیات ، مفردات و مقطعات ، گردآوردة «خاکی » در 1263 با عنوان خیال بیخود (موزة ملی پاکستان ، ص 479؛ منزوی ، ج 8، ص 1255).

رام سیتاسینگ متخلص به «فکرت »، از مریدان و شاگردان او، کتابی به فارسی به نام حقیقتهای بیخود در شرح احوال بیخود نگاشته است . این کتاب در 1848 میلادی در لکهنو چاپ سنگی شده است (مشار، ج 2، ستون 1788؛ سیدمحمد عبدالله ، ص 185).

---

منابع :
(1) سیدمحمد عبدالله ، ادبیات فارسی در میان هندوان ، ترجمة محمد اسلم خان ، تهران 1371 ش ؛
(2) خانبابامشار، فهرست کتابهای چاپی فارسی ، تهران 1350ـ 1355 ش ؛
(3) احمد منزوی ، فهرست مشترک نسخه های خطی فارسی پاکستان ، اسلام آباد 1362ـ1370 ش ؛
(4) موزة ملی پاکستان ، فهرست نسخه های خطی فارسی موزة ملی پاکستان ( کراچی )، نگاشتة عارف نوشاهی ، اسلام آباد 1362 ش .

/ اکبر ثبوت /