بیاتِ ترک ، از آوازهای چهارگانة دستگاه شور. بیات ترک را از آن رو از متعلّقات دستگاه شور دانسته اند که فواصل آنها با هم منطبق است و تنها در شاهد با هم تفاوت دارند ( رجوع کنید به خالقی ، بخش 2، ص 153ـ154). گوشه های این آواز بنابر نوشتة معروفی (ص ب ) عبارت است از: درآمد، کرشمه ، خسروانی ، جامه دران ، دوگاه ، روح الارواح ، محمّد صادقخانی ، مهربانی ، مهدی ضرّابی ، مثنوی ، قطار، نغمه ، فرود، و دو نوع قرائی . بیات ترک به سبب نزدیکی به ماهور، قابلیت اجرایی برخی از گوشه های این دستگاه مانند خسروانی ، دلکش و ماهور را نیز دارد. از ترکیب اضافی بیات ترک نباید به انتساب آن به ترک زبانان حکم کرد، چرا که به آن بیات زند و بیات شیراز هم گفته اند.