responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : دانشنامه جهان اسلام نویسنده : بنیاد دائرة المعارف اسلامی    جلد : 1  صفحه : 2105

 

بوکرِش (بوکورِشت = بخارست ) ، شهری در والاکیا ( افلاق ) بر ساحل رود دیمبو ویتسا و در فاصلة تقریبی پنجاه کیلومتری شمال دانوب . نخستین بار در 769/1368 از این شهر با نام قلعة دیمبو ویتسا یاد شده است . این نام تا قرن نهم / پانزدهم که شهر مقرّ امیران والاکیا شد، به موازات نام بخارست به کار می رفت . امیر ولاد «چهار میخ کش » در 863/1459 و 865/1461، از این شهر فرمانهایی صادر کرد و رادوی خوش سیما که در 866/1461 به فرمان سلطان محمد ثانی به امارت منصوب شد با حمایت سربازان ترک مستقر در قلعة جورجوو ( یرکوکی ) ، در این شهر اقامت گزید. بیش از دو قرن از تاریخ بخارست به مناسبات امیران رومانی با «باب عالی * » مربوط می شود. امیرانِ ( افلاقی ) که برضد سلطة عثمانیها طغیان می کردند، شهر تارگوویشته را که کمتر در معرض تهاجم ترکها بود ترجیح می دادند. بخارست در اواخر قرن دهم / شانزدهم شاهد قتل عام طلبکاران میخائیل دلیر و تجاوز سِنان پاشا بود. این شهر به سبب شورشهای پیاپی برضد ترکها، شیوع بیماریهای مسری و آتش سوزیهای فراوان ، تاریخی پرآشوب داشته است . تا 1128/1716 شهر زیرنظر امیران محلی اداره می شد و از آن پس ادارة آن به افراد منتخبی از فَناریان یونانی که مقیم استانبول بودند، تفویض شد. به دلیل ناخشنودی اصناف از رقابت بازرگانان خارجی که مورد حمایت امیران فناری بودند، مردم بارها شورش کردند. در 1236/1821 شورش مردمی به حضور فناریها پایان داد. با انعقاد پیمان برلین (1295/1878) آخرین آثار تسلط عثمانیها از بین رفت (رجوع کنید به برلین ، کنگره ). کنفرانس صلح بخارست در 1331/1913 بخش عظیمی از متصرفات اروپایی عثمانی را آزاد کرد.

از جمعیت این شهر در ادوار گذشته اطلاعی در دست نیست . در 1050/1640، بخارست 000 ، 12 خانه داشته ، پانزده سال بعد فقط به وجود 000 ، 6 خانه اشاره شده و اولیاچلبی (ج 7، ص 477) از 000 ، 12 خانه و 1000 دکان یاد کرده است . در قرن یازدهم / هفدهم ، جمعیت بالکانی این شهر افزایش یافت و در قرن دوازدهم / هجدهم به تعداد قابل توجهی رسید. این شهر در اواخر قرن یازدهم / هفدهم 000 ، 50 سکنه داشت . این تعداد در اواخر قرن دوازدهم / هجدهم بین 000 ، 20 و 000 ، 60 نفر و در نیمة اول قرن سیزدهم / نوزدهم بین 000 ، 50 و 000 ، 100 نفر متغیر بود.

بخارست در طول سه قرن سلطة عثمانیان ، از شرق تأثیر پذیرفت و این تأثیر در زمان تسلط فناریها در قرن دوازدهم / هجدهم عمیقتر شد. در این زمان ، شهر مرکز مهم آموزش زبان یونانی به شمار می رفت . این امیران برای مسیحیان قلمرو عثمانی به انتشار کتب مذهبی پرداختند و برای صومعه های آتوس ، قسطنطنیه ، طرابوزان و سرزمین مقدس (فلسطین ) عایداتی فراهم آوردند. این شهر را اتریشیها و روسها اشغال کردند که به ورود نخستین آثار نفوذ غرب منجر شد و آموختن زبان فرانسه در آن متداول گردید، به طوری که در نیمة اول قرن سیزدهم /نوزدهم این زبان جانشین زبان یونانی شد. شهر به سبب اندیشه های متأثر از انقلاب فرانسه ، مرکز مبارزه برای وحدت سیاسی رومانی گردید که سرانجام در 1275/ 1859 به اتحاد مولداوی (بُغدان * ) و والاکیا منجر شد. بوکرش (بخارست ) در 1279/1862 پایتخت رومانی شد و بسرعت توسعه یافت .


منابع :
(1) محمدظلی بن درویش اولیاچلبی ، اولیاچلبی سیاحتنامه سی ، ج 7، استانبول 1928، ج 7، ص 476ـ480؛
(2) ابراهیم پچوی ، تاریخ پچوی ،استانبول 1281ـ1283، ج 2، ص 159ـ162؛
(3) مصطفی سلانیکی ، تاریخ ، چاپ محمد اپشرلی ، استانبول 1989، ص 507ـ508، 515ـ516، 538، 831؛
(4) مصطفی نعیما، تاریخ ، استانبول 1280، ج 1، ص 129ـ132، 136ـ140؛


(5) F. C. Belfour, The travels of Macarios , II, London 1836;
(6) 375;
(7) I. Bogdan, Cronice inedite atinga §toare de istoria romہnilor , Bucharest 1895, 39;
(8) I smail Hami Danismend, I zahl âOsmanl âTarihi Kronolojisi ,Istanbul 1947-1955, III, 151-153;
(9) G. I. Ionescu Gion, Istoria Bucure ítiului , Bucharest 1899, 818;
(10) N. Iorga, Istoria Bucurestilor , Bucharest 1930, 397;
(11) P.P.Panaitescu, Documentele T ¤a §rii Romane íti , I, Bucharest 1938, 240,244-248, 253-255, 260-261.

/ ن . بلدیسیانو ( د. اسلام ) با اضافاتی از ( د. ا. د. ترک ) /

نام کتاب : دانشنامه جهان اسلام نویسنده : بنیاد دائرة المعارف اسلامی    جلد : 1  صفحه : 2105
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست