بِنَوِرت ، از رهبران مسلمانان در جنبش مقاومت در برابر نورمانها از 464/1072 تا 479/1086 در ( سیراکوز (سرقوسه ) در جنوب ) شرق سیسیل . نام او در نوشته های مالاترا ، وقایع نگار نورمانها، به صورتهای «بِنَورِت » و «بِنَوث » ضبط شده است ، اما منابع اسلامی ذکری از وی به میان نیاورده اند. بنورت پسر کنت روژه ( رجار ) را در 467/1075 در نزدیکی کاتانیا ( قَطانیه ) شکست داد، این شهر را در 474/1081 به تصرف درآورد و در 478/1085 از آنجا به کالابریا ( قَلَوریه ) چندین بار لشکرکشی کرد. سال بعد، روژه وی را در سیراکوز محاصره کرد. بنورت برای آزاد کردن این پایگاه ، که ظاهراً مرکز قدرت او به شمار می رفت ، تلاش بسیار کرد. این محاصره به نبردی دریایی منجر شد و بنورت در 8 صفر 479/25 مه 1086 در این بندر کشته شد ( گفته می شود که روژه ، پیکر او را نزد امیر تمیم به افریقیه فرستاد (احسان عباس ، ص 131ـ132) ) . نام عربی واقعی این سردار اسلام در سیسیل ، ابن عَبّاد بود. یاد او تنها از طریق دشمنانش که شجاعت وی را می ستودند پایدار مانده است . به احتمال قریب به یقین ، وی نیای محمدبن عباد بود که یک قرن و نیم بعد آخرین شورش بزرگ مسلمانان سیسیل را بر ضد فردریک دوم رهبری کرد و به فرمان وی به قتل رسید.

---

منابع :
(1) احسان عباس ، العرب فی صقلیة : دراسة فی التاریخ و الادب ، بیروت 1975؛


(2) M. Amari, Storia dei Musulmani di Sicilia 2 , III, 151-169.

/ ف . گابریلی ( د. اسلام ) /