بَغشور ، شهری تاریخی در خراسان قدیم . در شمال هرات بین بادغیس و مرورود واقع بوده و ظاهراً محل آن مطابق باقلعة مور کنونی است (لسترنج ، ص 439). در قرن چهارم ،در منطقه ای بیابانی و زراعت آن به صورت دیم و آب آن ازچاه بوده است (اصطخری ، ص 266؛ حدود العالم ، ص 93به نوشتة ابن حوقل (ص 441)، بغشور در گنج روستا (کنج رستاق ) نزدیک آبادی کَیْف بود و باغ و کشتزار و تاکستان

داشت . فاصلة آن تا کیف ، راه یکروزه بوده است (اصطخری ، ص 285). به نوشتة مقدسی (ص 308)، بغشور به بزرگی بوشنج (پوشنگ ) بود. به نوشتة یاقوت (ج 1، ص 694ـ695)، در616 حتی یک درخت هم در بغشور دیده نمی شدو آثار خرابی در آن آشکار بود. ظاهراً این شهر پیش ازحملة مغول رو به ویرانی نهاده بود. دانشمندان بسیاری به این شهر منسوب اند، از جمله : علی بن عبدالعزیز بغوی محدث ، و حسین بن مسعود بغوی محدث و مفسر و فقیه شافعی .

---

منابع :
(1) ابن حوقل ، کتاب صورة الارض ، چاپ دخویه ، لیدن 1967؛
(2) ابراهیم بن محمد اصطخری ، کتاب مسالک الممالک ، چاپ دخویه ، لیدن 1967؛
(3) حدودالعالم من المشرق الی المغرب ، چاپ منوچهر ستوده ، تهران 1340 ش ؛
(4) گی لسترنج ، جغرافیای تاریخی سرزمینهای خلافت شرقی ، ترجمة محمود عرفان ، تهران 1364 ش ؛
(5) محمدبن احمد مقدسی ، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم ، چاپ دخویه ، لیدن 1967؛
یاقوت حموی ، معجم البلدان ، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ 1866ـ1873، چاپ افست تهران 1965.

/ مینو یوسف نژاد /