مى‌فرمايد: أَ فَأَمِنْتُمْ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمْ جٰانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حٰاصِباً... [1]:«آيا در امانيد از اينكه خداوند در ناحيه خشكى شما را زير زمين پنهان كند(در اثر فرورفتگى)يا بر شما تند باد شن‌آور،بفرستد؟»

در سوره ملك مى‌خوانيم: أَ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمٰاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذٰا هِيَ تَمُورُ أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمٰاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حٰاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ [2]:«آيا از آن‌كس كه در آسمان است ايمن شده‌ايد كه شما را در زمين فرو برد،پس ناگاه زمين به تپيدن افتد؟و يا از آن‌كس كه در آسمان است ايمن شده‌ايد كه بر سر شما تندباد شن‌آور، فروفرستد پس به زودى خواهيد دانست كه بيم دادن من چگونه است!»

أَمَّنْ هٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمٰنِ إِنِ الْكٰافِرُونَ إِلاّٰ فِي غُرُورٍ [3]:«آيا اين كسى كه لشگر شماست مى‌تواند شما را در برابر خداوند يارى دهد؟كافران نيستند مگر در فريب»

تزاحم در عالم ماده

به طور سربسته نبايد از اين معنا غفلت كنيم كه از نظر عقل جهان ماده را نبايد مورد اعتماد قرار داد و به آن تكيه كرد،به حكم اينكه عالم مزاحمات است به قول شاعر:

«جهان رباط [4]خرابى است بر گذرگه سيل»

جهان كاروانسرائى است در مسير سيل كه با جريان سيل خراب مى‌شود.

جهان در چنگ قدرت حق و زير سلطه خداوند است كه هر لحظه ممكن است همان جائى كه ما به آن پناه برده‌ايم و همان چيزى كه ما براى حفظ خودمان به آن دل گرم شده‌ايم،از ناحيه‌اى كه ما از آن غفلت داشتيم و از ما غيب و پنهان بوده به امر خداوند حادثه‌اى پيش آمده و پناهگاه ما،مدفن ما گردد.

[1].اسراء(17)68/.

[2].ملك(67)16/ و 17.

[3].ملك(67)20/.

[4].رباط يعنى كاروانسرا