پروردگار من فقط زشتكاريها را چه آشكار
باشد و چه پنهان و گناه و ستم ناحق را حرام گردانيده است...»
حضرت از خداوند درخواست مىكنند در خلوت
و جلوت از گناه و هر عمل زشت و ناپسند مصون محفوظ اشند و ظاهر و باطنشان يكى باشد
و همانطور كه در ظاهر،و در ملأ عام از خدا حساب مىبرند و مرتكب خلاف و گناه نمىشوند
در باطن نيز چنين باشند.
پناه به خدا از نفس
دعاى ابو حمزه:
«و أعوذ بك من نفس لا تقنع و بطن لا
يشبع و قلب لا يخشع و دعاء لا يسمع و عمل لا ينفع،
بار الها!به تو پناه مىبرم از نفسى كه
قانع نباشد،و شكمى كه سير نشود و قلبى كه ترسان نباشد و دعايى كه شنيده نشود و
عملى كه سود نبخشد.»
مضامين اين چند جمله در تعقيب نماز عصر
خوانده مىشود كه در كتاب مصباح المتهجّد شيخ طوسى و مفاتيح الجنان شيخ عباس قمى
نقل شده است. [2]
دعاى ابو حمزه:
«و أعوذ بك من نفس لا تقنع»
نفس انسان حريص به شهوت و اميال حيوانى
است و اگر كنترل نشود هيچ موقع قانع نمىشود و در پى زيادهطلبى مىرود.