همگى از يك در وارد نشويد،بلكه از درهاى مختلفى وارد شويد.»

مرحوم طبرسى در تفسير اين آيه از قول ابن عباس و حسن و قتاده و...مى‌گويد:

«حضرت يعقوب بر فرزندانش از حسد مردم بر آنها ترسيد چون داراى جمال و كمال و هيئت بودند و ترسيد كه پادشاه به قوت و قدرت آنها پى ببرد و از ترس سلطنتش آنها را زندانى كند و يا بكشد.» [1]

دواى چشم بد

وَ إِنْ يَكٰادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصٰارِهِمْ لَمّٰا سَمِعُوا الذِّكْرَ [2]:«نزديك است كافران هنگامى كه آيات قرآن را مى‌شنوند با چشم زخم خود،تو را از بين ببرند و مى‌گويند او ديوانه است.»طبرسى در مجمع البيان از حسن بصرى نقل مى‌كند:دواى چشم بد قرائت آيه مزبور است.

تفسير نمونه مى‌نويسد:

در بعضى از چشمها نيروى مغناطيسى خاصّى نهفته است كه كارايى زيادى دارد حتى با تمرين و ممارست مى‌توان آن را پرورش داد.در حديثى مى‌خوانيم:

أسماء بنت عميس خدمت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود،عرض كرد:گاه به فرزندان جعفر چشم مى‌زنند،آيا رقيه‌اى براى آنها بگيرم؟(منظور دعاهايى است كه مى‌نويسند و افراد براى جلوگيرى از چشم زخم با خود نگه مى‌دارند و آن را«تعويذ»نيز مى‌گويند)پيامبر فرمود:نعم،لو كان شىء يسبق القدر لسبقته العين:آرى مانعى ندارد،اگر چيزى مى‌توانست بر قضا و قدر پيشى بگيرد،چشم زدن بود. [3]

و در حديث ديگرى آمده است امير مؤمنان فرمود:پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم براى امام حسن و حسين«رقيه»گرفت و اين دعا را خواند:«أعيذكما بكلمات التامّة و أسماء اللّه الحسنى كلّها

[1].مجمع البيان،ج 5،ص 249.

[2].قلم(68)51/.

[3].مجمع البيان،ج 10،ص 341.