بخش سى و هشتم:

صبر

دعاى ابو حمزه:

«اللّهمّ إنّى أسئلك صبرا جميلا و فرجا قريبا و قولا صادقا و أجرا عظيما، أسئلك يا ربّ من الخير كلّه ما علمت منه و ما لم أعلم،

بار الها!براستى از تو درخواست مى‌كنم صبرى نيكو و گشايشى نزديك و گفتارى راست و پاداشى بزرگ،اى پروردگار من!از تو درخواست مى‌كنم هر چه چيز است آنچه را از آن مى‌دانم و آنچه را نمى‌دانم.»

«صبر»در لغت به معناى امساك و خويشتن‌دارى است.راغب در مفردات مى‌گويد:«صبر خويشتن‌دارى و حبس نفس است بر چيزى كه شرع و عقل تقاضا مى‌كند،و يا خويشتن‌دارى از چيزى كه شرع و عقل از آن نهى مى‌كند و به حسب اختلاف موارد فرق مى‌كند،اگر خويشتن‌دارى در مورد مصيبت باشد،آن را صبر گويند كه ضد جزع و بى‌تابى است و اگر خويشتن‌دارى(صبر)در جنگ باشد آن را شجاعت گويند كه ضدّ جبن(ترس)است و اگر در پيش‌آمدها باشد،سعۀ صدر گويند و اگر در امساك از سخن باشد كتمان نامند و اگر در خوددارى از زيادى مال باشد عفت و قناعت است.»

«جميل»صفت مشبهه است به معنى نيكو و زيبا.و صبر در اين فراز از دعا در درخواست امام سجاد عليه السّلام موصوف به جميل شده كه دربارۀ آن بحث مى‌كنيم.