پيامبر فرمود:«اى على!سه چيز است كه اين امت طاقت آن را ندارند:

[1]-مواسات(كمك به برادران دينى در مال)

[2]-حق مردم را از طرف خود دادن و برخورد با انصاف

[3]-ذكر خدا در هر حال.ولى ياد خدا(تنها)«سبحان اللّه و الحمد للّه و لا اله الا اللّه و اللّه اكبر»نيست،بلكه ذكر و ياد خدا آن است كه وقتى انسان در برابر امر حرامى قرار مى‌گيرد از خدا بترسد و آن را ترك كند.»

در حديث ديگرى كه اصبغ ابن نباته نقل مى‌كند،حضرت على عليه السّلام فرمود:«الذّكر ذكران:ذكر اللّه عزّ و جلّ عند المصيبة و أفضل من ذلك ذكر اللّه عند ما حرّم اللّه عليك فيكون حاجزا» 1:(ذكر دوگونه است:ذكر خداى عز و جل هنگام رخداد مصيبت و برتر از آن ذكر خدا در برابر محرمات كه در اين صورت سدّى مى‌شود بين انسان و فعل حرام.)

ذكر زبانى،سپر دفاعى

امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد:روزى پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به اصحاب فرمودند:«سپرهايى براى خود فراهم كنيد.»عرض كردند:«اى رسول خدا!آيا در برابر دشمنانى كه در اطراف،ما را احاطه كرده‌اند؟»فرمودند:«نه؛از آتش دوزخ،بگوييد:سبحان اللّه و الحمد للّه و لا اله الا اللّه و اللّه اكبر(خداوند منزه از هر نقصى است،همه سپاسها براى خدا و نعمتهاى اوست و غير از او معبودى نيست و از همه چيز برتر است.)» 2

در دعاى شب بيست و هفتم رجب عرض مى‌كنيم:«اللّهمّ فصلّ على محمّد و آل محمّد و اجعل اليقين فى قلبى و النّور فى بصرى و النّصيحة فى صدرى و ذكرك باللّيل و النّهار على لسانى...» 3:(خداوندا بر محمد و آلش درود فرست و يقين را در قلبم و نور را در چشمم و اخلاص را در سينه‌ام و يادت را شب و روز بر زبانم قرار ده.)

[1].سفينة البحار،ج 1،ص 484.

[2].همان.

[3].مفاتيح الجنان،اعمال شب بيست و هفتم ماه رجب.