بخش چهاردهم:

سرانجام نيك

دعاى ابو حمزه:

«اللّهم صلّ على محمّد و آل محمد و اختم لى بخير

خدايا درودت را بر محمد و آل او فروفرست و سرانجام امر مرا خير قرار ده.»

چون سرانجام بد و سوء خاتمه،نزد اولياء و صاحبان عقل از بزرگترين نگرانى‌ها است،ازاين‌رو در اين جمله از دعا،از خداوند عاقبت خير خواسته شده است.

بطور قطع مى‌توان گفت:هر انسانى-يا حتى موجودات ديگر-در تلاشى كه مى‌كنند و زحمتى كه مى‌كشند و تلخ و شيرين روزگار را كه مى‌چشند،همواره خواهان اين هستند كه سرانجام اين همه تلاش و كوشش‌ها و عاقبت اين فراز و نشيب‌ها،خير و سعادت و خوشبختى باشد.چون با تحليل دقيق-چنانچه بزرگان فرموده‌اند-خير،وجود شئى و كمال وجودى شىء است كه آن شىء،استعداد و قابلّيت آن كمال را دارد.بنابراين،پايان خير و سرانجام نيك انسان،همانا وصول او است به كمالى كه لياقت آن را دارد.و اينكه كمال انسان چيست،بايد از قرآن به دست آورد.