3.در هستى قدرت مقاومت با قدرت حق نيست

با در نظر گرفتن قدرت بى‌نهايت حق،تصور نمى‌شود كه هيچ قدرتى بتواند در مقابل قدرت حق مقاومت كرده و حق را از اجراء حكمش مانع شده و يا با او ضدّيت نمايد و در كاربرد مشيت الهى،كندى و مانعى ايجاد نمايد.چنانچه در دعاى افتتاح مى‌خوانيم:

«قهر بعزّته الاعزّاء و تواضع لعظمته العظماء فبلغ بقدرته ما يشاء

به عزت خودش قدرتمندان را مغلوب نموده و عظيم‌ترين موجودات در مقابل عظمتش خاضع‌اند و ازاين‌رو با قدرتش به هرچه بخواهد مى‌رسد.»

دو جمله«لا تضادّ فى حكمك و لا تنازع فى ملكك»در اين بخش از دعاى ابو حمزه گوياى اين مطلب است كه حكومت مطلقه خداوند و فرمانروائى او رقيب و مزاحم ندارد و هيچ قدرتى نمى‌تواند در مقابل قدرت نامنتهاى پروردگار ايستادگى كند و با او منازعه نمايد.

4.پيروى دستگاه هستى از امر حق از روى ميل و رغبت

گذشته از اينكه در جهان هستى هيچ‌گونه قدرتى در مقابل قدرت حق نيست، در تمام مراحل هستى كه امر الهى در تمام موجودات جهان جارى است،تمكينشان از امر حق،از روى طوع و رغبت است و اين براى اين جهت است كه تسلط و نفوذ قدرت خداوند در جهان از قبيل تسلط اعتبارى مانند تسلط فرماندۀ لشكر بر افراد تحت فرمان خود نيست،بلكه تسلط حقيقى و تكوينى است.مثال ساده براى اين مطلب تسلط روح و نفس انسان بر قوا و اعضاء و جوارح او است.همچنان كه اعضاء