بخش دوازدهم نمونه‌اى از جدال احسن در روايات

راوى از امام صادق عليه السلام با واسطه از على عليه السلام روايت مى‌كند:

عده‌اى از يهودى‌هاى مخالف اسلام خدمت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم رسيدند و گفتند ما معتقديم عُزير پيامبر، پسر خداست و آمده‌ايم در اين مورد با شما مناظره كنيم.

پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود دليل شما در اين باره چيست‌؟ گروه يهود گفتند كتاب تورات به طور كلى از ميان رفته بود و كسى قدرت احياى آن را نداشت و عُزير آن را زنده كرد از اين جهت مى‌گوييم او پسر خداست.

پيامبر: اگر اين دليل شما باشد، حضرت موسى عليه السلام كه آورندۀ تورات است و داراى معجزات بسيار كه خود شما به آن اعتراف داريد، سزاوارتر است كه پسر خدا يا بالاتر از آن باشد. پس چرا درباره موسى كه مقام عاليتر داشت چنين نمى‌گوييد؟ از طرفى آيا منظور شما از پسر خدا بودن اين است كه او مانند پدران و پسران ديگر از راه ازدواج متولد شده است، در اين صورت شما خدا را همچون يكى از موجودات مادى و جسمانى و محدود قرار داده‌ايد، لازمۀ اين سخن اين است كه براى خدا آفريدگارى تصور كنيد و او را محتاج به خالق ديگر بدانيد.

گروه يهود: منظور ما از پسر بودنِ عُزير ولادت او از خدا نيست، زيرا همان‌گونه كه فرموديد اين معنى سر از كفر و جهل بيرون مى‌آورد، بلكه منظور ما از نظر شرافت و احترام است، چنانكه مثلاً بعضى از علماى ما به يكى از شاگردان ممتاز خود كه مى‌خواهد او را بر ديگران ترجيح دهد به او مى‌گويد: «اى پسرم» يا «او پسر من است»، معلوم است كه اين پسر بودن بر اساس ازدواج و ولادت نيست زيرا آن شاگرد، بيگانه است و خويشاوندى با استادش ندارد، همچنين خداوند به عنوان احترام و شرافتِ‌