كه در دامان زمين و زير نور خورشيد و در هوا تربيت مى‌شود، همه‌ى اين‌ها شعبه‌اى از الطاف خداوندى است كه تربيت مى‌كند و اين ندا به گوش حضرت موسى عليه السلام رسيد كه: (إِنِّي أَنَا اَللّٰهُ‌) كه اين ندا از طرف كس ديگرى نيست از طرف خداست، تربيت كننده جهانيان. ربوبيت خداوند اقتضايش اين است كه يك فرد قابلى هست بايد به او مأموريت داد، مقام نبوت داد تا برود سر وقت بندگان خدا.

دو معجزه حضرت موسى عليه السلام

نداى خدا بعد از اين مى‌رسد كه خداوند خودش را معرفى مى‌كند و به موسى فرمان مى‌دهد

(وَ أَنْ أَلْقِ عَصٰاكَ‌) اى موسى عصايت را رها كن و لابد اين عصا موقعى كه حضرت در نزد شعيب گوسفند چرانى مى‌كرده بدستش آمده حضرت موسى عليه السلام عصا را رها مى‌كند

(فَلَمّٰا رَآهٰا تَهْتَزُّ كَأَنَّهٰا جَانٌّ وَلّٰى مُدْبِراً وَ لَمْ يُعَقِّبْ‌) وقتى موسى عصا را انداخت ديد كه اين چوبِ خشك مى‌خزد و حركت مى‌كند پشت كرد كه فرار كند و ديگر پشت سرش را هم نگاه نكند كه دوباره ندا بلند شد:

(يٰا مُوسىٰ أَقْبِلْ وَ لاٰ تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ اَلْآمِنِينَ‌)[1] اى موسى برگرد، رو آور و نترس كه تو در امان هستى و سپس مى‌فرمايد:

[1]. قصص/ 31.