اَلْمُحْسِنِينَ‌) در مقابل آن همه صدماتى كه كشيده بود، به او حكم و علم داديم. خداوند مى‌فرمايد:

«(قماش كار ما اين است)، و ما اين جور نيكوكاران را جزاء مى‌دهيم».

مقام نبوت پاداش زحمات حضرت موسى عليه السلام

محسن كه از احسان است يك معنايش اين است كه آدم به ديگران خيرى برساند معناى وسيع ترش اين است كه هركسى در مقام كار خير است، نيكو كار است، ما اين چنين نيكوكاران و محسنين را جزاء مى‌دهيم جزاى اين همه صدمات، مقام نبوت است، معنويت مقام نبوت كه مقام ارجمندى است نصيب هر كس نمى‌شود. انبياء در اثر لياقتشان اين مقام را پيدا مى‌كنند و چقدر بركاتى‌كه بدنبال اين مقام براى‌شان حاصل مى‌شود. البته تازه اول مشكلات آنهاست، نه اين‌كه وقتى پيامبر شدند يك نفس راحتى بكشند.

در آيات مربوط به ابتداى بعثت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم مى‌فرمايد:

(يٰا أَيُّهَا اَلْمُدَّثِّرُ قُمْ فَأَنْذِرْ)[1] بعد از اين‌كه آن شب در كوه حراء با نزول سوره‌ى علق به مقام نبوت رسيد. وقتى به خانه برگشت، موقعى رسيد كه خود حضرت احساس سرما كرد و گليمى‌به خود پيچيده بود كه اين آيه نازل شد: اى گليم به خود پيچيده ديگر وقت خواب و استراحت نيست (قُمْ فَأَنْذِرْ)[2] بر خيز و مردم را انذار كن. به هر جهت مقام نبوت مقام ارجمندى است، چون بدنبال آن تكليف

[1]. مدثّر/ 1.

[2]. همان/ 2.