در تعريف انسان به عنوان جنس آورده مى‌شود نه حدّ تام صدق و كذب و جمله خبرى چنين حالتى دارند يعنى تعريف صدق و كذب تنها محدود به خبر نيست و هر گاه صدق و كذب را در بيان خبر بياوريم براى رفع اشتباه است كه جمله خبرى با انواع جملات ديگر اشتباه نشود).

خبر را به گونه ديگرى نيز تعريف كرده‌اند و آن بدين طريق است كه: «خبر سخنى است كه بروشنى مقتضى استناد امرى به امر ديگر به صورت نفى يا اثبات باشد».

اين كه نحويان يكى از اجزاى جمله خبرى را خبر ناميده‌اند (مانند قائم در جمله زيد قائم) يك امر مجازى است.

بحث دوّم- منظور ابتدائى از وضع الفاظ مفرد بيان مسمّاى آنها نيست،

زيرا افاده معناى مفرد از الفاظ مفرد منوط به دانستن اين است كه آن الفاظ براى آن مسمّاها قرار داده شده‌اند و اين در صورتى است كه مسمّا قبل از وضع براى آن شناخته شده باشد حال اگر بگوييم فهم مسمّا متوقّف بر وضع لفظ است دور پيش مى‌آيد و دور محال است. بنا بر اين بايد گفت مقصود اوّليه از وضع الفاظ مفرد توانا شدن انسان بر فهم تركيب مسمّاها به وسيله تركيب الفاظ مفرد مى‌باشد.

ممكن است كسى بگويد دورى كه در باره لفظ مفرد گفته شد در مورد تركيبات نيز صدق مى‌كند زيرا الفاظ مركّب معنى نمى‌دهد مگر زمانى كه قرارداد الفاظ براى آن معانى دانسته شده باشد، و نيز اگر بخواهيم آن معانى را از آن الفاظ استفاده كنيم دور پيش مى‌آيد.

در پاسخ مى‌گوييم: ما اين مطلب را قبول نداريم كه الفاظ مركب معنى نمى‌دهند مگر اين كه بدانيم آنها را براى آن معانى وضع كرده‌اند. توضيح اين كه هر گاه ما وضع هر يك از الفاظ مفرد را براى معانى آن بدانيم و الفاظ مفرد با حركات مخصوص پشت سر يكديگر به گوش برسد، معانى مفرد آنها در ذهن ما