"فرقان (وجود تفصيلي قرآن) نازل شد" مجازي تابع همان استعاره تبعي است . و اين نظر از انظاري است كه در آن زياده روي در فحولة تنزيه است (كه از ويژگي هاي موجودات مجرده تامه به تجرد عقلاني است كه بر فراز هستي قرار دارند و سمت فاعلي دارند); همان طور كه در نظر اول (كه نظر متكلمان است) افراط در انوثة تشبيه مي‌باشد (كه از خصائص موجودات مادي و زيرين هستي است كه جهت قابلي دارند); و در هر دو نظر، اعوجاج از راه درست و انحراف از چيزي است كه هدايت صاحبان بينش و مغزها(ي متفكر) در آن است، و شكافتن عصاي امت (اسلامي) است با گروه هاي گوناگون و احاديث نبوي متواتري كه (درباره قرآن و كلام خدا) دارند، و پاره كردن قاعده هاي عقلي منضبط است".

وي سپس در مقابل گروه اخير، به اتفاق نظر امت اسلامي و قواعد عقلي ذكر شده اشاره مي‌كند.

جايگاه پيامبر6 در فرايند وحي

سخن آقاي دكتر:

ايشان در ادامه مي‌افزايند:

"مدلي از وحي كه پيامبر6 را ناقل و قابل محض مي‌داند و نسبت خطيب و بلندگو را ميان خدا و پيامبر برقرار مي‌كند و موضوعيت و مدخليت قلب و ضمير پيامبر6 را در فرايند وحي