مقصد برساند، مي‌تواند زكات بگيرد، هرچنددر وطن خود فقير نباشد. ولي اگر بتواند در جاي ديگر با قرض كردن يا فروختن چيزي مخارج سفر خود را فراهم كند، فقط به مقداري كه به آنجا برسد مي‌تواند زكات بگيرد.

مساله 1860- مسافري كه در سفر درمانده شده و زكات گرفته، پس از رسيدن به وطن اگر چيزي از زكات مانده ورساندن آن به صاحب مال يا وكيل او مشقت دارد، آن را به حاكم شرع بدهد و بگويد كه زكات است .

شرايط مستحقان زكات :

مساله 1861- كسي كه زكات مي‌گيرد بايد شيعه دوازده امامي باشد، هرچند در مورد چهارم و هفتم (سهم مولفه وسهم سبيل الله) اين شرط نيست . و در صورتي كه زكات پس از رسيدن به دست حاكم شرع جامع الشرايط به فقيربرسد، اعتبار اين شرط محل اشكال است .

مساله 1862- اگر به شيعه بودن كسي يقين پيدا كند و پس از دادن زكات به او و تلف شدن آن معلوم شود شيعه نبوده، بايد دوباره زكات را پرداخت كند، بلكه اگر از راه شهادت دو مرد عادل شيعه بودن يا فقر او را احراز كند و بعد خلاف آن ثابت شود، بنابراحتياط دوباره آن را پرداخت نمايد.

مساله 1863- اگر طفل يا ديوانه اي فقير باشد مي‌توان به ولي او زكات داد، به قصد اينكه ملك طفل يا ديوانه باشد و ولي هم به همين قصد بگيرد. و در صورت دسترسي نداشتن به ولي مي‌تواند با اجازه حاكم شرع خودش يا به وسيله يك نفر امين زكات را به مصرف آنان برساند و هنگام پرداخت نيت زكات نمايد، و چنانچه از سهم فقرا باشدبنابراحتياط اول زكات را ملك آنان نمايد و سپس به مصرف آنان برساند.

مساله 1864- به فقيري كه از راه تكدي مخارج زندگي خود را تامين مي‌كند مي‌توان زكات داد، به شرط آنكه درمعصيت مصرف نكند.

مساله 1865- به فقيري كه زكات را در معصيت مصرف مي‌كند نمي توان زكات داد، و نيز بنابراحتياط واجب به كسي كه گناه كبيره را آشكارا انجام مي‌دهد زكات ندهند. همچنين است حكم شرابخوار هرچند پنهاني شراب بخورد.

مساله 1866- به كسي كه بدهكار است و نمي تواند بدهي خود را بدهد - اگرچه مخارج او بر انسان واجب باشد - مي‌توان براي پرداخت بدهي زكات داد، ولي اگر زن بلكه بنابراحتياط واجب