به هر حال معلوم مي‌شود كه معمول بوده قبل از شروع سخن، ابتدا حمد و ثناي الهي را به جا آورند و آنگاه مشغول صحبت شوند.

در اين خطبه هم حضرت، ابتدا حمد و ستايش خدا را به جا مي‌آورند و بر پيامبراكرم 6 درود و صلوات مي‌فرستند و پس از آن آغاز به سخن مي‌كنند.

تصويري از بي وفايي مردم

ثم قالت : (أصبحت و الله عائفة لدنياكن ، قالية لرجالكن )

(سپس فرمود: به خدا قسم صبح كردم در حالي كه از دنياي شما بيزارم، و بغض مردان شما در دلم جاي گرفته است .)

"عاف الشئ" به معناي "كرهه" است، يعني : نسبت به آن چيز كراهت دارد. همچنين "قالية" به معناي "مبغضة" مي‌باشد; در قرآن كريم هم آمده است : (ما ودعك ربك و ما قلي ) [1] "[اي پيامبر] خدا تو را رها نكرده و نسبت به تو خشمگين نيست ." كه "ما قلي" به معناي "ما أبغض" است .

در اينجا حضرت مي‌فرمايند: "عائفة لدنياكن": از دنياي شما بيزارم ; "قالية لرجالكن": بغض مردان شما در دلم جاي گرفته است . (لفظتهم بعد أن عجمتهم ) (از دهان به دور انداختم آنها را بعد از آن كه آنان را آزمودم .)

"لفظ" به معناي "رمي من الفم" مي‌باشد، يعني : از دهان بيرون انداختن . نكته اي كه قابل ذكر است اين كه كلمات بزرگان هميشه داراي

---