نام کتاب : خطبه حضرت فاطمه زهرا(س) و ماجراي فدك نویسنده : منتظري، حسينعلي جلد : 1 صفحه : 290
را هم منكر ميشود، همان گونه كه در قرآن هم آمده است : (ثم كان
عاقبة الذين أساؤا السوأي أن كذبوا بايات الله ) [1] "آنگاه عاقبت كساني كه
اعمال زشت انجام ميدهند اين ميشود كه آيات الهي را تكذيب كرده و منكر
شوند."
(فأخذ بسمعكم و أبصاركم )
(و [اين كارهاي زشت ] گوش ها و چشم هايتان را گرفته است .)
مراد از "چشم و گوش" چشم و گوش باطني است ; يعني : اين
كارهاي شما باعث شده كه چشم هايتان كور شود و حقيقت را نبينيد و
گوش هايتان كر شود و حرف حق را نشنويد. انسان گاهي در اثر علاقه
شديد به پست، مقام و مال دنيا و يا ترس از گرفتاري و شدت عمل
حاكميت، حقيقت را ناديده گرفته و چه بسا آن را جابجا و عوضي
ميفهمد و يا توجيه ميكند.
تغيير مسير امامت و آينده آن
(و لبئس ما تأولتم )
(و چه بد تأويل و توجيهي كرديد.)
اين جمله را در اينجا به دو صورت ميتوان معنا كرد:
صورت اول : جمله حضرت بدين معنا باشد كه "مآل و نتيجه كارتان،
به جاي بدي رسيده است ." "أول" يعني : عاقبت و نتيجه كار. عاقبت
كارتان اين شد كه به نام اسلام و قرآن عليه مجسمه اسلام و عدالت
توطئه كنيد و اسلام را از مسير اصلي اش منحرف سازيد.