رفع مي‌كند. دليل اين امر اين است كه تسلط حاكمان بر اموال عمومي و قدرت عمومي در كنار نفس سركش انساني، امكان سوءاستفاده را براي او و اطرافيانش هميشه فراهم مي‌آورد; و صاحبان اصلي اموال و قدرت، يعني مردم، دائما دغدغه تسلط هواي نفس بر متوليان حكومت را دارند و لازم است كه مستمرا اين دغدغه با عملكرد صحيح و اطمينان بخش متوليان بر طرف گردد.

البته معناي اين سخن اين نيست كه همه مشكلات با عدالت بر طرف مي‌شود و با شرط عدالت مي‌توان به استبداد و سوءاستفاده از قدرت خاتمه داد. عدالت در بخش نظارتهاي دروني كارساز است و بايد در تشكيلات حكومت نظارتهاي بيروني را هم مورد توجه قرار داد.

و - حسن خلق

شرط اخلاقي اگرچه از نظر قراردادها و قوانين مدون چندان مشخص و شفاف نيست، ولي تأثير آن غيرقابل انكار و در تمامي جوامع بشري مورد توجه است . حتي در بعضي از جوامع، حاكمان فاقد برخي شرايط، با حسن خلق و رفتار پسنديده انساني توانسته اند سالها در مناصب قدرت باقي بمانند و الگويي براي همانندان خويش شمرده شوند.

چگونه بايد حكومت كرد؟

ضروري ترين مسأله در باب حكومت ديني نحوه سلوك و رفتار حكومت با مردم است . حكومتي كه همه قدرت و توان خويش را به صورت طبيعي از طرف مردم كسب كرده و دين مبين بر اين تبادل و تعاطي مهر تأييد زده است، در اولين قدم بايد راهكاري عملي براي رسيدن به اهداف بشري و ديني از حكومت را ترسيم كند.

در يك كلام مي‌توان تفاوت عمده حكومت ديني با حكومت غير ديني را بر اساس مدارا، الفت و آرامش و احترام به شخصيت انسانها و احساس مسؤوليت