1 - آزادي در انتخاب همسر

زندگي زناشويي و مشترك، هنگامي مايه آرامش خاطر خواهد بود كه ميان دو همسر توافق فكري و تناسب روحي و اخلاقي وجود داشته باشد. اين هماهنگي وقتي كامل و قابل اعتماد است كه انتخاب همسر با دقت و آزادي و اختيار كامل طرفين انجام گيرد و زن و شوهر درباره انتخاب همسر - كه شريك زندگي مي‌باشد - هيچ گونه اجبار و اكراهي نداشته باشند.

اولين شرط صحت عقد ازدواج اين است كه در بستن اين قرارداد، زن در "ايجاب" يعني در پيشنهاد ازدواج به همسر مورد علاقه خود، و شوهر در "قبول" يعني پذيرش اين پيشنهاد، رضايت و اختيار كامل داشته باشند. جواني به امام صادق (ع) مراجعه كرد و اظهار داشت كه پدر و مادرش مي‌خواهند او را به قبول عقد ازدواج با دختري وادار كنند كه مورد علاقه اش نيست و خود علاقه دارد با دختر ديگري ازدواج كند. امام فرمود: "ازدواج با همسري را بپذير كه مورد علاقه تو است ."[1] در روايت ديگري نقل شده است : "دختري نزد پيامبر6 آمد در حالي كه پدرش در سن كودكي او را به كسي شوهر داده بود، و بيان كرد خود او حالا كه به تشخيص و رشد رسيده به آن راضي نيست و آن را به صلاح خود نمي داند. پيغمبر وقتي ديد او از اين كار ناراضي است، قبول و رد آن را به عهده دختر واگذار كرد."[2]

اجازه پدر براي ازدواج دختر

در تعاليم اسلام توصيه شده كه دختران با اجازه پدر ازدواج كنند. در اين زمينه لازم است به نكات زير توجه شود:

---