تجسم اعمال

فلاسفه و علماي اخلاق مي‌گويند كه انسان هر عملي را به صورت مدام و مكرر انجام بدهد، به تدريج در جان او اثر مي‌گذارد و راسخ و به عبارتي ملكه مي‌شود. اعمال چنان در جان آدمي رسوخ مي‌كند كه شخصيت انسان را رقم مي‌زند. ملكات نفساني در جايي كه همه چيز روشن و آشكار مي‌شود، بروز مي‌كند و خود را نمايان مي‌سازد. مي‌توان كيفر و پاداش را ثمره همين ملكات و اعمال نقش بسته در جان دانست . sheer اي دريده پوستين يوسفان ____ گرگ برخيزي از اين خواب گران اين سخن هاي چو مار و كژدمت ____ مار و كژدم مي‌شود گيرد دمت psheer

حشر انسان در قيامت بر اساس صورت باطني و سيرت دروني اوست . كيفر و پاداشهاي اخروي همانند مجازاتهاي دنيايي نيست كه قراردادي باشد. بلكه شبيه امور تكويني است . حقيقت گناه در روز قيامت آشكار مي‌شود و همان كيفر است . گناه را مي‌توان به چاقويي تشبيه كرد كه كسي در چشم خود فرو مي‌برد كه در اين صورت نابينايي و از كار افتادن چشم، نه يك امر قراردادي بلكه امري تكويني است . كيفر گناه همانند محصول طبيعي كشت است . هر كسي هر چه بكارد، محصول همان را درو خواهد كرد. عمل كه در جان رسوخ مي‌كند و ذاتي او مي‌شود، همواره با انسان خواهد بود. اثر چنين عملي از آنجايي كه در جان ريشه دوانده و جزء ذات انسان شده، تداوم خواهد داشت و به زودي زايل شدني نيست . از امام علي (ع) نقل شده است كه در آخرين لحظه حيات انسان در دنيا، فرزند و مال و عمل در مقابل ديدگان انسان مجسم مي‌شود. او از هر يك مي‌پرسد كه برايش چه خواهند كرد، مال جواب مي‌دهد كفنت از من . فرزند اظهار مي‌دارد تو را به قبر مي‌رسانم . عمل مي‌گويد: من با تو در قبر و رستاخيز همدم خواهم بود. آنگاه آن حضرت مي‌فرمايد: اگر از اولياي خدا باشد عملش در خوش چهره ترين،