حضرت در حال ركوع انگشترش را صدقه داد. و يا در آن قضيه كه حضرت امير(ع) چهار درهم داشت يكي را روز صدقه داد يكي را شب، يكي را سري يكي را علني، آن وقت اين آيه نازل شد: (الذين ينفقون اموالهم بالليل و النهار سرا و علانية)[1] آنهايي كه اموال خود را در شب و روز و سري و علني انفاق مي‌كنند.

لذا جود و سخاوت آن حضرت هم معروف است و حتي گفته شده معاويه كه با حضرت علي (ع) مخالف بود به شخصي به نام محفن بن ابي محفن كه پيش او رفته بود گفت : از كجا مي‌آيي ؟ گفت : از پيش بخيل ترين مردم يعني حضرت علي (ع)، معاويه گفت : چطور تو علي را بخيل ترين مردم مي‌گويي ؟! اگر چنانچه علي دو اطاق داشته باشد يك اطاق پر از طلا و يك اطاق پر از كاه، اطاق طلا را زودتر خالي مي‌كند و پخش مي‌كند بين مردم تا اطاق كاه، علي كسي است كه تمام بيت المال را به سرعت تقسيم مي‌كرد سپس آنجا را جارو مي‌زد و در آنجا نماز مي‌خواند، شكر خدا را به جاي مي‌آورد كه بيت المال خالي شده است و بين افراد توزيع شده و چيزي ذخيره نمي كرد، و خطاب مي‌كرد به درهم و دينار (طلا و نقره): "يا صفراء يا بيضاء غري غيري" يعني اي زرد و اي سفيد غير از من را گول بزن، من را نمي تواني فريب دهي ![2]

حلم و گذشت حضرت علي (ع)

در مورد حلم و گذشت حضرت علي (ع) ابن ابي الحديد مي‌گويد: در جنگ جمل با اين كه اين همه با حضرت جنگ و ستيز كردند، مروان حكم كه دشمني مي‌كرد با حضرت علي (ع)، وقتي حضرت به او دست يافت رهايش كرد و گفت برو;

---