نمي توانند، گرچه بعضي از آنها پشتيبان بعضي ديگر باشند. البته در زمان خود پيامبر كساني بودند كه مي‌خواستند چنين كاري بكنند، از جمله "مسيلمه كذاب" كه در مقابل قرآن چيزهايي به هم بافت كه ملت آن روز از او نپذيرفتند و رسوا شد. مثلا او در برابر قرآن كه فرموده : (الم تر كيف فعل ربك باصحاب الفيل)[1] گفت : الفيل ما الفيل له ذنب وثيل و خرطوم طويل ...

2- جامعيت قرآن نسبت به معارف و احكام

قرآن از ابعاد گوناگون ديگر نيز معجزه است، قرآن مشتمل بر اصول و معارف ديني و احكام و قوانين محكم اعم از عبادات، اقتصاديات، جزائيات و امور قضائي و اخلاقيات بسيار عالي است كه بشر آن روز از آوردن مثل هر كدام با آن استحكام عاجز بود. فلسفه هاي غرب و شرق امروز با آن همه پيشرفتي كه داشته اند هنوز به برخي از نكات و دقايقي كه در قرآن و اسلام مورد توجه قرار گرفته توجه نكرده اند.

3- غيب گويي هاي قرآن

قرآن غيب گويي هايي دارد، يا در مورد پيامبران گذشته حوادثي را نقل مي‌كند كه بين يهود و اسرائيل اتفاق افتاده و يا داستانهايي از آنها شايع بوده و قرآن آنها را با اصلاح نقل كرده است ; مثل نسبت زنا به لوط، و نسبت كفر و زندقه به سليمان چنانكه در ملحقات تورات آمده است كه حضرت سليمان به خاطر يكي از زنانش كه بت پرست بود او هم بت پرست شد! ولي قرآن مي‌فرمايد: (و ما كفر سليمان و لكن الشياطين كفروا)[2] سليمان هرگز كافر نشد ولكن شياطين كافر شدند.

در مورد تاريخ پيامبران و آنچه را تورات و عهد عتيق به آنان نسبت داده اند

---