گوشه‌هايى از محامد و مكارم اخلاقى ايشان‌

1- شنيدم كه در زمان مرحوم آية اللّه العظمى آقاى بروجردى اعلى اللّه مقامه گاهى مرجع بزرگوار براى ملاقات ايشان ميرفتند و احيانا مدتى معطل ميشده‌اند تا مرحوم آقاى بروجردى از اندرون تشريف بياورند. در اين رابطه، به مرجع بزرگ عرض شده بود كه اين توهين به شماست كه مدتى در انتظار بنشينيد تا آقاى بروجردى بيرون بيايند. ايشان فرموده بودند: هيچ توهينى نيست اين چه توقّعى است كه من داشته باشم كه تا من آمدم ايشان از اندرون بيايند شايد همان لحظه احتياج به تطهير و تجديد وضو داشته باشند.

2- در جريان زلزله مهيب و مخرّب قير و كار زين از نواحى شيراز و جهرم معظم له براى همدردى و اعانت مرمد بلا ديده وجهى را بوسيله يكى از بستگانشان به جهرم فرستادند تا بوسيله نماينده‌شان مرحوم آية اللّه حقشناس قدس سره در ميان آن مردم توزيع شود. و تاكيد كردند كه مواظب باشيد مطلب منتشر نشود، جرائد و روزنامه‌ها متوجه نشوند كه بخواهند آن را بنويسند.

3- در هجومى كه عده‌اى از فريب‌خوردگان آنان به خانه ايشان كردند و اهانت علنى و حضورى نمودند زمينه‌اى خطرناك پيش‌بينى ميشد ولى ايشان در آن مراسم شوم، مقدارى آنان را نصيحت كرده و فرموده بودند: چقدر عيب است كه شما در خانه من داريد چنين مى‌كنيد. و فرداى آن روز در مجلس درس چنانكه خودم شاهد بودم فرمودند: آقايانى كه ديشب به منزل ما آمدند و اظهار لطف كردند؟ خواهشمندم كسى به آنان كار نداشته باشد.

عالم فقيه بزرگوار آقاى حاج شيخ على پناه اشتهاردى در اين رابطه مى‌نويسند: عقل عملى كه معظم له بكار زد اين بود كه روز همان شب، در مجلس بحث و در عمومى اظهار گذشت و عفو از آنها كرد تا مغرضين فسادى‌