ميشود در دست غصب‌كننده باشد، هر وقت بصاحبش برگشت، احتياط واجب آنستكه زكوة آنرا بدهد.

مسئله 1871- اگر طلا و نقره يا چيز ديگرى را كه زكوة آن واجب است قرض كند و يك سال نزد او بماند، بايد زكوة آنرا بدهد و بر كسيكه قرض داده چيزى واجب نيست.

زكوة گندم و جو و خرما و كشمش‌

مسئله 1872- زكوة گندم و جو و خرما و كشمش وقتى واجب ميشود كه بمقدار نصاب برسند و نصاب آنها 288 من تبريز الا 45 مثقال است.

مسئله 1873- اگر پيش از دادن زكوة از انگور و خرما و غوره آنها و از جو و گندم بيشتر از مقدار متعارف، مصرف كند، بايد زكوة آنرا بدهد ولى در مقدار متعارف لازم نيست.

مسئله 1874- اگر بعد از آنكه زكوة گندم و جو و خرما و انگور واجب شد مالك آن بميرد، بايد مقدار زكوة را از مال او بدهند. ولى اگر پيش از واجب شدن زكوة بميرد؛ هريك از ورثه كه سهم او باندازه نصاب است، بايد زكوة سهم خود را بدهد.

مسئله 1875- كسيكه از طرف حاكم شرع مأمور جمع‌آورى زكوة است موقع خرمن كه گندم و جو را از كاه جدا ميكنند و بعد از كشمش شدن انگور و تمر شدن رطب ميتواند زكوة را مطالبه كند. و اگر مالك ندهد و چيزى كه زكوة آن واجب شده، از بين برود بايد عوض آنرا بدهد.

مسئله 1876- اگر بعد از مالك شدن درخت خرما و انگور يا زراعت گندم و جو زكوة آنها واجب شود، مثلا خرما در ملك او زرد يا سرخ شود، بايد زكوة آنرا بدهد.

مسئله 1877- اگر بعد از آنكه زكوة گندم و جو و خرما و انگور واجب شد،