س- شخصى روستائى در موقع حيات خود جزئى آب و ملك و خانه گلى و اثاث خانه‌اى كه داشته و با آنها زندگى ميكرده صلح شرعى نموده بدو پسر عيال خود و در ضمن عقد، شرط كرده، مادام كه زنده است از منافع آن استفاده نمايد اكنون دختر متوفّى از تركه مورد مصالحه ادّعاى ارث مينمايد آيا شرعا حق دارد يا خير؟

ج- در فرض سئوال اگر منظور از شرط، اين باشد كه منافع آن ما دامى كه زنده هست مال خودش باشد اين صلح صحيح است و بعد از موت او مال مصالح لهم است و امّا اگر مقصود اين است كه مادامى كه زنده است مورد صلح، بملك خودش باقى باشد اين صلح باطل است و در نزاع موضوعى مرافعه شرعيه لازم است‌[1].

س- آيا مهريّه زن مقدم بر سائر ديون است يا خير حكمش چيست؟

ج- مهريّه زن از ديون محسوب است و بايد با غرماء، تركه را حسب السهم تقسيم نمايند[2].

احكام دعوى‌

س- شخصى از دنيا رفته و مالى از خود باقى گذاشته و ورثه او اولاد و زوجه و مادرش ميباشند، زوجه شخص متوفّى اظهار ميكند كه زوج به اين تعبير گفته كه ته خانمان را بتو بخشيدم و وصيّت‌نامه يا وصيّت‌

[1]. مجمع المسائل جلد سوّم.

[2]. مجمع المسائل جلد دوم ص 182.