فصل 2: در ذكر وسايلى كه مطابق روايات و نيز آن چه ما خود افزوده‌ايم، خوب است مسافر به هم راه داشته باشد

از برقى روايت مى‌كنيم كه در كتاب محاسن به سند خود از حمّاد بن عيسى و او از امام صادق 7 نقل كرده است كه فرمود:

«در وصيّت لقمان به فرزندش چنين آمده است: فرزندم، هنگام مسافرت، شمشير و كفش و عمامه و ريسمان و ظرف آب و نخ و سوزن و درفش خود را هم راه بردار. هم چنين داروهايى كه خود و همراهانت به آن‌ها بهره‌مند مى‌شويد را با خود برگير. رفتارت را با هم‌سفرانت هم آهنگ ساز؛ مگر در نافرمانى خدا» و بعضى افزوده‌اند: «و كمان تيراندازى‌ات را [نيز با خود بردار.].»[1] نويسنده‌ى كتاب «عوارف المعارف» حديثى را با سند نقل كرده است كه پيامبر اكرم 6 پنج چيز را در مسافرت با خود بر مى‌داشتند: آينه، سرمه‌دان، مدرى‌[2]، مسواك و شانه. در روايت ديگرى اضافه شده است: و قيچى.[3] برداشتن ابزار و وسايل در سفرها به چگونگى آن مسافرت و كيفيّت حال مسافر و مدّت سفر بستگى دارد؛ چون مسلّما مسافرت در گرماى تابستان مانند مسافرت در سرماى زمستان نيست و مسافرت افراد ناتوان با سفر كردن افراد نيرومند و مسافرت تهى دستان با مسافرت ثروتمندان يكسان نيست و هر انسانى‌

[1] محاسن: 360.

[2] ميل و شانه‌ى باريكى كه با آن موى سر را صاف مى‌كنند.

[3] بحار 76: 239.