فصل 14: وداع با ملايكى كه مسافر هم راه خانواده‌اش در خانه مى‌گذارد و گفتارش با آنان‌

طبق احاديثى كه به ما رسيده است، در هر اقامتگاهى، به ويژه منازل انسان‌ها، گروهى از جان‌داران نامرئي مأوى دارند؛ چرا كه حتما خداوند بر آن (جاى) ها نگهبانانى گمارده است. بنا بر اين وقتى انسان با خانواده‌ى خود خداحافظى كرد و از آن‌ها جدا شد- با اعتقاد به اين كه اين موجودات روحانى نامرئى استعداد شنوايى دارند و با اميدوارى به اين كه درخواست‌هايش به گوش آن‌ها مى‌رسد- آن‌ها را اين گونه مورد خطاب قرار مى‌دهد:

السّلام على من بهذا المنزل من الرّوحانيّين و الملائكة الحافظين و المسبّحين و العابدين؛ نستودعكم اللَّه و نقرأ عليكم أفضل السّلام و نتوجّه إليكم باللَّه- جلّ جلاله- و بما خصّكم به من الإنعام و الإكرام أن تستودعونا اللَّه- جلّ جلاله- أكمل الوداع و الإيداع و أن تسألوه لنا كلّ ما نحتاج إليه من الحفظ و الانتفاع و أن يردّنا سالمين إلى سالمين و غانمين إلى غانمين و أن تكونوا لعيالنا على أحسن الخلافة و الأمن من كلّ آفة و مخافة و أتمّها في المساعدة على كلّ رحمة و رأفة و أن تقيموا على الصّفاء و الوفاء مدّة أيّام البقاء.

درود بر همه‌ى موجودات روحانى و فرشتگان نگهبان و تسبيح گويان و عبادت‌كنندگانى كه در اين منزل‌اند؛ شما را به خدا مى‌سپاريم و بهترين تحيّت را به شما عرضه مى‌داريم و به واسطه‌ى‌