حديث 26-

از رسول خدا 6 سؤال شد: كدام مال بهتر است؟

فرمود: زراعتى كه صاحبش آن را كشت نموده و پرورش داده و هنگام درو حقّ آن را پرداخته باشد.

پرسيدند: اى رسول خدا؛ پس كدام مال بعد از زراعت كردن بهتر است؟

فرمود: مردى كه گوسفند دارد و [براى سيراب كردنشان‌] در پى آنها راهى محل‌ها و گودالهايى كه در آنها آب باران جمع شده، مى‌گردد و نماز مى‌خواند و زكات مى‌دهد.

پرسيدند، اى رسول خدا! كدام مال پس از گوسفند بهتر است؟

فرمود، گاو، كه بامداد به خوبى [شير مى‌دهد]، و شامگاه هم به خوبى [شير مى‌دهد].

پرسيدند: اى رسول خدا! پس از گاو، چه چيزى بهتر است؟

فرمود: آن درختهاى بلندى كه در گل و لاى ريشه دارند، و خوراك روزهاى قحط را فراهم مى‌سازند. چه خوب چيزى است درخت خرما! هر كس آن را بفروشد بهايش چون خاكستر سر قلّه كوه است كه در روز طوفانى، باد سختى بر آن بوزد و آن را پراكنده سازد، مگر آنكه به بهاى آن، نخلستان ديگرى بخرد.

پرسيدند، اى رسول خدا! كدام مال پس از نخل بهتر است؟

حضرت سكوت كرد [و جوابى نداد].

مردى گفت، پس شتر چگونه [منزلتى دارد]؟

فرمود: بدبختى و دل سختى و رنج، در شتر دارى است؛ در بامداد و شامگاه از خانه دور مى‌شود [و در بيابان بسر مى‌برد]، خيرى نمى‌دهد مگر از آن سويى كه خطرناك است [راه دوشيدن و سوارشدنش از طرف چپ اوست‌]، ولى مردمان بدبخت نابكار، آن را از دست ندهند.