فضيلت توكّل‌

خداوند متعال فرموده است: «اگر ايمان داريد، پس به خدا توكل كنيد (1).» و نيز فرموده است: «پس بايد مؤمنان، به خدا توكل كنند (2).» و باز مى‌فرمايد: «هر كه بر خدا توكل كند، خداوند او را بس است (3).» و فرموده است: «به درستى كه خداوند دوست دارد توكّل‌كنندگان را (4).» بالاترين مقام به نام محبّت خدا از آن كسى است كه داراى توكّل است، و او در پناه حمايت خداست و هر كس را كه خدا كفايت كند، دوست بدارد و مورد توجّه و لطف قرار دهد، به رستگارى بزرگى رسيده است. و خداوند متعال مى‌فرمايد: «آيا خداوند بنده‌اش را كفايت نمى‌كند (5) ...؟» پس هر كه از غير او كمك بطلبد توكّل را از دست داده است، و اين آيه را تكذيب كرده است كه خداى متعال فرموده است: «... و هر كس بر خدا توكل كند. پس به راستى كه خدا غالب و حكيم است (6).» يعنى: او عزيز است و كسى را كه به او پناه ببرد خوار نمى‌سازد و آن را كه به ساحت قدسش پناهنده شود و به عنايت او تمسّك جويد، تباه نمى‌كند. و حكيم است يعنى: تدبير آن كس را كه به تدبير او توكل كند، تيره نمى‌سازد، خداوند متعال فرمايد: «بدرستى كه آن كسانى را كه شما- غير از خدا- مى‌خوانيد، بندگانى مانند شمايند (7) ...». مى‌فرمايد؛ جز خدا همه چيز مسخّر فرمان اويند، نيازمندند، همان طورى كه توبه او نيازمندى، پس چگونه‌