مى‌اندازد. اگر كسى بگويد: آن كسى كه قلبا از رياكارى متنفّر است، همين تنفّر از ريا باعث بزرگوارى او مى‌شود، با اين حال از تمايلات طبيعى و علاقه به آنها و درگيرى با آنها بركنار نيست. امّا راضى به داشتن چنين علاقه‌اى نيست و نفسش نيز پاسخگوى چنين تمايلى نيست، آيا باز هم در رديف رياكاران است؟ بدان كه خداى تعالى بنده را جز به اندازه توانش مكلّف نساخته است، و در توان بنده نيست كه از وسوسه‌هاى شيطان جلوگيرى كند و ريشه طمع را از بيخ و بن بركند، تا هيچ ميلى به شهوات نداشته باشد و درگير آنها نشود، و تنها كارى كه مى‌تواند بكند آن است كه در ضمن آگاهى از پيامدها و آموختن علم دين و اصول ايمان به خدا و روز جزا با شهوات مبارزه كند. و در اين صورت، نهايت تكليف خود را ادا كرده است زيرا خواسته‌هايى كه باعث ريا مى‌شود از جانب شيطانند، و پيروى نكردن از تمايلات و خواسته‌هاى نفسانى و دورى از آنها مربوط به ايمان و از ره آوردهاى عقل است، بنا بر اين شايسته است كه همواره در برابر خواسته‌هاى نفس، محكم بايستيم، زيرا شهوت‌پرستى نابودى و هلاكت در پى دارد.

پيامبر 6 فرمود: بهشت در گرو سختيها و جهنّم در گرو شهوتهاست (14).

[متن عربى‌] نكوهش رياكارى‌

1- فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ الَّذِينَ هُمْ يُراؤُنَ ....

- ماعون، آيه‌هاى 5- 6.

2- إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً..

- دهر، آيه 10.

3- فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً..

- كهف، آيه 110.

4- قال النّبى 6 حين سأله رجل يا رسول اللَّه صلى اللَّه عليك فيم النّجاة؟