بدگمانى و حسن ظن‌

ابن عباس- خدايش از او خشنود باد- مى‌گويد: رسول خدا 6 به كعبه نگاهى كرد و فرمود: «مرحبا به تو اى خانه! چه قدر با عظمتى و چه قدر احترام دارى! به خدا سوگند كه حرمت مؤمن نزد خدا از حرمت تو بيشتر است، زيرا خداوند نسبت به تو يك چيز را حرام كرده است امّا از مؤمن سه چيز را: خون، مال و بدگمانى به او را.» (1) از امير المؤمنين (ع) نقل كرده‌اند: «هر كس به تو خوش گمان بود، تو نيز با عملى راستى آن را ثابت كن.» (2) و از آن گرامى است: «از بدبينى مؤمنان به خود بترسيد كه خداوند حق را بر زبان آنان جارى ساخته است.» (3) يكى از بزرگان در نامه‌اى به دوستش نوشت: سپاس خدا را كه زشتى را از من و تو پنهان داشت و خوبى من و تو را بر ملا ساخت تا مردم نسبت به ما خوش گمان باشند، و السّلام.

از پيامبر 6 است: «حسن ظنّ به خدا از بهترين عبادت خداست.» (4) پيامبر 6 فرمود: «آنچه را كه باعث شك و دودلى است، با آنچه شك نداريد، حل كنيد، پس هر كه پيرامون آتش بچرخد، [كنايه از اينكه: كسى به محرمات الهى نزديك شده يا مرتكب مكروهات شود] نزديك است كه در آن بيفتد.» (5)