پيشگفتار

سپاس از آن اللَّه، پرونده جهانيان و درود خدا بر آقاى ما محمّد و خاندان پاكش، به ويژه بر ذخيره خدا، و نفرين الهى بر تمامى دشمنان ايشان.

1- انديشه درست براى پايايى دين و دور كردن تحريف از آن و استوارى امّت و به كنار داشتن انحراف از آن، اقتضا دارد خليفه‌اى گمارده شود و جانشينى قرار داده گردد كه در علم و عمل، از گناه و لغزش، پاك باشد، و اگر اين عصمت و پاكى در ميان نباشد آن جانشين يا خليفه، ستم پيشه خواهد بود، چرا كه خداوند مى‌فرمايد: وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ‌،[1]- لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ‌[2]-.

بر اين اساس از قرآن استفاده مى‌شود كه امامت، پيمانى خدايى است كه خداوند كسى را كه اين پيمان بر دوش او نهاده مى‌شود به پيامبر معرفى مى‌كند، چونان ديگر اوامر و احكام كه به آگاهى پيامبر مى‌رساند و اين چنان است كه مكتب اهل بيت بدان باور دارد.

خداوند تبارك و تعالى در حقّ پيامبرش مى‌فرمايد: وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‌، إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى‌،[3]- و در حق اهل بيت مى‌فرمايد: إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً[4]-.

عبد اللَّه بن جعفر بن ابى طالب در روايتى مى‌گويد: «چون پيامبر اكرم 6 فرود آمدن آيه را نزديك ديد، فرمود: «بخوانيد به سوى من، بخوانيد به سوى من»، صفيّه عرض‌

[1] بقره/ 229؛ ستمكاران از حدود خدا تجاوز مى‌كنند.

[2] همان/ 124؛ پيمان من ستمكاران را در بر نگيرد.

[3] نجم/ 3 و 4؛ و سخن از روى هوى نمى‌گويد. نيست اين سخن جز آن چه بدو وحى مى‌شود.

[4] احزاب/ 33؛ همانا خداوند مى‌خواهد هر گونه پلشتى را از شما اهل بيت دور كند و پاك، پاكتان گرداند.