گرفتم.

خداوند [به من‌] فرمود: اى محمّد! عرض كردم: تو را اجابت مى‌كنم و گوش به فرمان تو هستم. فرمود: خلايق را آزمودم تا روشن شود كدام يك از تو بيش‌تر فرمان مى‌برد؟ پيامبر 6 مى‌گويد: عرض كردم: پروردگارا! على. فرمود: راست گفتى اى محمّد. آيا براى خود جانشينى گزيده‌اى كه وظيفه تو را ادا كند و بندگان من از كتاب آن آموزد كه نمى‌دانند؟ پيامبر 6 مى‌گويد: عرض كردم [پروردگارا] تو برگزين كه گزينش تو گزينش من است. فرمود: على را براى تو برگزيدم، پس او را جانشين و وصىّ خود بگير و علم و حلم خود را به او اختصاص مى‌دهم و بحق او امير مؤمنانى است كه نه پيش از او و نه پس از او كسى بدان نرسيد و نرسد. اى محمّد! على درفش هدايت و امام كسى است كه از من فرمان برد. او نور اولياى من است و كلمه‌اى است كه آن را براى پرهيزكاران الزامى گرداندم. هر كه او را دوست بدارد مرا دوست داشته است و هر كه با او بستيزد با من ستيزيده است. پس اى محمّد! او را بدين مژده ده.

پيامبر 6 مى‌گويد: عرض كردم: پروردگارا! مژده‌اش دادم و او گفت: من بنده خدا و در اختيار اويم، اگر مرا به سبب گناهانم مؤاخذه كند بر من هيچ ستم روا ندارد و اگر وعده‌اش را نسبت به من تمام كند پس هموست مولاى من. پيامبر 6 مى‌گويد: [عرض كردم: خدايا] قلب او را صيقل بده و ايمان را در او شكوفا كن. خداوند فرمود: چنين كردم اى محمّد، جز آن كه او را به امتحانى مختص گردانيده‌ام كه احدى از اوليايم را بدان اختصاص نداده‌ام. پيامبر 6 مى‌گويد: عرض كردم: خدايا! او برادر و همراه من است.

پروردگار فرمود: در علم من چنين رفته است كه او مورد امتحان قرار گيرد. اگر على نباشد نه حزب من شناخته شود و نه اولياى من و نه اولياى پيامبران من.

اين احاديث از بيش از سيصد طريق وارد شده است.

مبحث يازدهم: پيرامون اخبار منزلت و يكى بودن پيامبر 6 و على (ع).

از احاديث مشهور و متواتر، اين سخن پيامبر 6 به على (ع) است كه فرمود: تو براى من همچون هارون هستى براى موسى و اين كه او نفس پيامبر 6 است و خون او از خونش و گوشت او از گوشت پيامبر است.