اخبار در اين زمينه بيش‌تر از آن است كه به شماره درآيد.

مبحث هشتم: در اين كه پيامبر 6 تصريح دارد على سرور هر آن كسى است كه حضرتش 6 سرور اوست:

پيامبر 6 امير المؤمنين (ع) را به يمن فرستاد تا آن چه را با مسيحيان نجران در گرفتن پارچه ابريشمى و نقدينه و خمس و زكات يمن توافق كرده بودند بستاند.

پيامبر 6 رو به سوى حج نهاد و در دورترين شهرهاى مسلمانان ندا در داد كه براى خروج از مكانشان آماده شوند. پيامبر 6 در بيست و پنجم ذى قعده خارج شد و به امير المؤمنين نامه نوشت كه از يمن به حج روى آورد ولى نوع حجّى را كه تصميم گزاردن آن را داشت مشخّص نكرد. پيامبر 6 براى گزاردن حجّ قران با آوردن قربانى‌هايى خارج شد و از ذى الحليفه، احرام بست و مردم نيز با او احرام بستند و امير المؤمنين (ع) از يمن خارج شد. هنگامى كه پيامبر 6 از راه مدينه به نزديكى مكّه رسيد امير المؤمنين (ع) نيز از راه يمن به نزديكى مكّه رسيد. امير المؤمنين براى ديدار پيامبر 6 از لشكر پيش افتاد و پيامبر را دريافت در حالى كه مشرف به مكّه بود.

پيامبر 6 با ديدن او شاد شد و فرمود: با چه احلال كردى؟ امير المؤمنين (ع) گفت: تو براى من از احلال خود ننوشتى و من نيّت خود را به نيّت تو بستم و گفتم: احلالى‌