از ابن عبّاس‌[1]- رسيده است كه آيه مباركه‌ وَ ارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ‌ به ويژه در حقّ پيامبر اكرم و على (ع) نازل شده است، و اين دو نخستين كسانى بوده‌اند كه به نماز ايستادند و به ركوع رفتند. حضرت (ع) حتّى در شب «هرير» نماز شب را ترك نكرد[2].- على (ع) روزى در جنگ صفّين به جنگ و كارزار اشتغال داشت و با اين حال در چنين روزى آفتاب را زير نظر داشت. ابن عبّاس به او عرض كرد: يا امير المؤمنين! اين چه كارى است؟

حضرت (ع) فرمود: بنگر خورشيد كى غروب مى‌كند تا نماز بگزاريم. ابن عبّاس به ايشان عرض كرد: آيا اين وقت نماز است؟ جنگ، ما را [از نماز] باز مى‌دارد. على (ع) فرمود: ما براى چه با آن‌ها مى‌جنگيم؟ ما براى نماز است كه با آن‌ها به ستيز برخاسته‌ايم‌[3].

مبحث دوم: در جهاد:

در ميان همه مسلمانان اختلافى در اين نيست كه در پرتو

[1] بحار الانوار 36/ 120 به نقل از كشف الغمّه.

[2] اين خبر در بحار الانوار 41/ 17 به نقل از مناقب ابن شهر آشوب نقل شده كه او نيز آن را از مسند ابو يعلى و احقاق الحق 3/ 300- 14/ 276- 277 به نقل از گروهى از برجستگان اهل سنت نقل كرده است.

[3] اين خبر در نهج الحق و كشف الصّدق 247- 248 به نقل از ارشاد ديلمى بدون ذكر شماره صفحه آمده است.