امام حسين 7: آرى.

محمّد: پس چرا با شتاب از مكّه خارج شدى؟

امام حسين 7: بعد از آنكه از تو جدا شدم، رسول خدا 6 [در بيدارى يا در خواب‌] نزد من آمد و فرمود:

يا حسين! اخرج فانّ اللَّه قد شاء ان يراك قتيلا

، اى حسين! خارج شو، همانا خداوند خواسته است تو را (براى پيشرفت دين) كشته ببيند.

محمّد: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‌، اكنون كه تو با اين وضع حركت مى‌كنى، همراه بردن اين زنان با تو چه معنى دارد؟

امام حسين 7: رسول خدا 6 به من فرمود:

«انّ اللَّه قد شاء ان يراهنّ سبايا

، همانا خداوند چنين خواسته كه آنان را اسير و گرفتار بنگرد.» آنگاه امام حسين 7 با محمّد خداحافظى كرد و به سوى عراق حركت نمود.

پاسخ امام صادق 7 در مورد علّت ماندگارى محمّد بن حنفيّه‌

محدّث خبير شيخ كلينى در كتاب «الرّسائل» به اسناد خود از حمزة بن حمران نقل كرده كه در محضر امام صادق 7 سخن از خروج امام حسين 7 و ماندگارى محمّد حنفيّه رحمة اللَّه در مدينه به ميان آمد، امام صادق 7 به حمزه فرمود: «اكنون مطلبى به تو مى‌گويم به شرط آنكه بار ديگر در اين باره سؤال نكنى، هنگامى كه امام حسين 7 تصميم به حركت گرفت، دستور داد كاغذى آوردند و بر آن چنين نوشت:

بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم: أمّا بعد فانّه من لحق بى منكم‌